322 Słownik biografi czny
raitów; wuj i nauczyciel Rawa (Abby Aricha),
uczeń i towarzysz Jehudy ha-Nasiego.
Dow Ber z Międzyrzecza, Wielki Magid
(1704[1710]–1772) – jeden z najważniejszych
teoretyków XVIII-wiecznego chasydyzmu,
uznany po śmierci Beszta za jego następcę.
Nie pozostawił żadnych pism, dopiero po jego
śmierci z notatek jego uczniów skompilowano
Magid dwaraw le-Jaakow (wyd. 1784).
Eibeschutz Dawid Szlomo (1755–1813) –
kabalista i talmudysta.
Eidels Samuel Eliezer ben Jehuda ha-Lewi
(1555–1631), rabin i talmudysta, rektor jesziwy
w Poznaniu.
Eleazar ben Azaria (I/II w. n.e.) – uczony,
przedstawiciel drugiego pokolenia palestyńskich
tanaitów; zajmował stanowisko nasiego
(w czasach biblijnych tytułem tym obdarzano
ważne osobistości, przywódców Dwunastu Plemion
Izraelskich, wędrujących przez pustynię
synajską); przyjaciel Tarfona.
Eliezer ben Hyrkanos (Hurkanos) zw. Eliezerem
Wielkim, rabbi Eliezer (ok. 40–120) –
uczony, przedstawiciel drugiego pokolenia palestyńskich
tanaitów; jeden z uczniów Jochanana
ben Zakaja; wiódł spory prawne z Jehoszuą ben
Chananją i Akiwą ben Josefem. Jedna z najważniejszych
postaci akademii talmudycznej
w Jawne, twórca własnej akademii w Lyddzie.
Elijahu de Vidas (ok. 1525–ok. 1586) – sławny
kabalista, uczeń Moszego Kordowera.
Elimelech ben Eleazar Lipman z Leżajska
(1717–1787) – cadyk chasydzki, uczeń
Dowa Bera z Międzyrzecza, po śmierci swego
nauczyciela uważany za najbardziej wpływowego
przywódcę chasydzkiego, twórca jednego
z pierwszych dworów chasydzkich.
Epsztejn (Epsztajn) Jechiel Michel ha-Lewi
(1835–1905) – rabin, autor wielu dzieł halachicznych,
m.in. Aruch ha-szulchan (Warszawa 1891).
Epsztejn Kalonimus Kalman ha-Lewi z Krakowa
(1754–1823) – cadyk krakowski, uczeń
Elimelecha z Leżajska, pierwszy przywódca
chasydzki w Krakowie.
Gidal – przedstawiciel drugiego pokolenia
amoraitów.
Ha-Ari (hebr. lew) zob. Luria Icchak ben
Szlomo
Ha-Raw zob. Szneur Zalman ben Baruch
z Ladów
Heszel Abraham Joszua z Opatowa zw. Rab
(Raw) z Opatowa (1755–1825) – cadyk chasydzki,
rabin, uczeń m.in. Elimelecha z Leżajska.
Hilel I Starszy (ok. 70 p.n.e. – ok. 10 n.e.)
– uczony, pierwszy w ostatniej, piątej parze
uczonych (Zugot), dzięki którym przetrwała
tradycja Tory ustnej; przewodniczący Wielkiego
Sanhedrynu; przywódca faryzeuszy. Założyciel
szkoły halachicznej zw. Bejt Hilel (dosł. „dom
Hilela”), opozycyjnej wobec szkoły Szamaja,
drugiego uczonego z tej pary. Sformułował tzw.
siedem reguł Hilela, czyli kodyfi kację norm
łączących tradycję pisaną i ustną.
Hofsztejn (Hapsztejn) Israel Icchak, Magid
z Kozienic (1733–1814) – cadyk chasydzki,
znawca halachy i kabały, uczeń m.in. Dowa
Bera z Międzyrzecza i Elimelecha z Leżajska.
Hofsztejn (Hapsztejn) Jerachmiel Mosze
(1860–1909) – admor i cadyk z dynastii chasydzkiej
z Kozienic, nauczyciel i teść Kalonimusa
Szapiry.
Horowic Jaakow Icchak ha-Lewi z Lublina,
Widzący z Lublina (1745–1815) – cadyk, inicjator
wielu innowacji w strukturze społecznej
i duchowej polskiego chasydyzmu.
Horowic Jeszaja ben Awraham ha-Lewi
(ok. 1565–1630) – talmudysta i kabalista;
w 1590 r. poseł na Sejm Żydów Polskich
w Lublinie (hebr. Waad Arba Aracot).
