50 [Na Szabat Ha-Chodesz], [6.04.1940] [22]
że światło, które człowiek ściąga z góry, pochodzi także z tego ukrytego cBoskiego
światłac. Z tego względu kiedy ktoś pierwszy raz wypełnia przykazanie, zapoczątkowuje
ściąganie ukrytego światła, od Tego, który ustanawia przykazania, niechaj będzie
błogosławiony, a nie jest w mocy człowieka, by ściągnąć to światło samemu, przez
swoje uczynki. Dotyczy to również bar micwy: cchociaż chłopiecc byłby w stanie przestrzegać
przykazań wcześniej ctj. zanim stanie się on bar micwac, to jednak teraz staje
się cdo tegoc zobowiązany i czyni to, a światło z góry, znacznie większe niż to, które
sam mógłby ściągnąć, płynie do niego, aby również cpóźniej,c za każdym razem, gdy
będzie wypełniał jakieś przykazanie, mógł ściągać w dół światło, które przewyższa
jego własne. I właśnie to powiedział rabbi Icchak: „Tora powinna się zaczynać itd.,
jest to bowiem pierwsze przykazanie itd.” Innymi słowy, opowieść o stworzeniu świata
itd. powinna zostać zapisana cw tekście Toryc później, ctj. od razu po tekście dotyczącym
pierwszego przykazaniac, albowiem jest to początek ściągania cBoskiegoc światła,
to znaczy z góry, ca więc z miejsca, którec jest poza zasięgiem ich158 sił i możliwości.
Dzięki temu mogliby ściągać światło i świętość do całej Tory, do opowieści o stworzeniu
świata, które by studiowali, i do przykazań, które by wypełniali, ctak się jednak
nie stało, albowiem Pan:c „cUkazał ludowi swemuc potęgę dzieł swoich, cdając im dziedzictwo
narodówc”. Oprócz prostego znaczenia ctego wersetuc być może zawiera on
wskazówkę, że dzięki temu, iż światło jest ściągane z góry, z cmiejscac poza zasięgiem
ich możliwości, mogą oni czasłużyć na wielkie światłoc przez to, że cpojedynczyc człowiek
poddaje się cBożej potędzec i uświęca swe siły dla Pana. [36*] Otóż kiedy Pan
stwarzał świat, najpierw objawił i stworzył potęgę świętości, która stała się fi zyczną
energią na tym świecie, a następnie objawił Torę, „ukazał ludowi swemu potęgę dzieł
swoich”, ażeby oni uświęcali swoje cfi zycznec siły, a następnie dzięki temu ściągnęli na
siebie pierwsze przykazanie. A ponieważ uświęcanie sił i ciała niemożliwe jest w czasie,
gdy człowiek pogrążony jest w niedoli, niechaj Miłosierny nas uchroni, dlatego dał im
Ziemię Izraela, ziemię mlekiem i miodem płynącą, tak więc gdy Pan rzekł: „Ten miesiąc
będzie wam początkiem miesięcy itd.”, custanawiając pierwsze przykazaniec, zaraz
potem dodał: „weźmie sobie każdy itd. cbaranka dla rodziny, baranka dla domu” itd.”,
custanawiając drugie przykazaniec, czawierające w sobiec początek zbawienia i ocalenia,
ażeby mogli wypełniać przykazania.
* * *
„Ten miesiąc, w którym rozszerzają się akty wybawienia”(10). Szacowny i świątobliwy
ojciec mój159, mój pan i mistrz, pan, święty rabin, NBBPSŚŻPŚ, odwołując się do
połowie słowa micwa, natomiast na końcu występują „jawne” litery waw i he; zob. Chaim Wital,
Pri ec chajim, Szaar ha-szabat 3.
(10) Jocrot do paraszy Ha-Chodesz. Jocrot to poematy religijne, które niektórzy mają w zwyczaju
recytować podczas modlitwy Musaf przez cztery szabaty w roku, począwszy od szabatu najbliższego
Rosz Chodesz Adar aż do Rosz Chodesz Nisan. W te szabaty oprócz cotygodniowej paraszy
czyta się też dodatkowe parasze: Szekalim, Zachor, Para i Ha-Chodesz. Ten cytat pochodzi
z poematu Eleazara Kalira, poety żyjącego w VII w. na terenie Palestyny.
158 Tj. synów Izraela.
159 Tj. rabin Elimelech Szapiro.
