Źródło: J. L. Cahan, Folks-gezang un folks-lid, „Szriftn fun Jidiszn Wisnszaftlechn Institut” 1926, t. 1, s. 139-154.
Opis: Analizując zbiór pieśni "Arbet un frajchajt", opublikowany w 1923 roku w Warszawie przez słynnego przed wojną folklorystę Szmula Lehmana, autor dowodzi, że większość pieśni antycarskich w języku jidysz nie powstało współcześnie, lecz są to przeróbki starych, przekazywanych z pokolenia na pokolenie pieśni. Niektóre z nich były śpiewane przez badchenów, zawodowych błaznów, wynajmowanych do zabawiania gości podczas uroczystości weselnych lub świątecznych, jak Chanuka i Purim. Przykładem takiej zmodyfikowanej starej pieśni jest ballada o śmierci Hirsza Lekerta, straconego za nieudany zamach na gubernatora Wilna, generała von Wahla.
Serwis wykorzystuje pliki cookie do celów statystycznych. Jeśli się na to nie zgadzasz,wyłącz obsługę plików cookie w swojej przeglądarce internetowej.
