Opis: W diasporze Żydzi przejmowali różne obce języki i tworzyli ich nowe odmiany na własny użytek. Do najbardziej znanych języków, które powstały w ten sposób, należy jidysz, nazywany też żydowsko-niemieckim (jidisz-dajcz) oraz ladino, hiszpański-żydowski, język stworzony przez Żydów sefardyjskich. W diasporze powstały również takie języki, jak żydowsko-perski i żydowsko-grecki. W obrębie tego drugiego ukształtował się osobny dialekt, którym mówili kiedyś donmeńczycy z Salonik (od tureckiego „donme” – odszczepieniec). Tak nazywano kiedyś Żydów-konwertów, którzy przeszli na islam. Język będący melanżem arabskiego i hebrajskiego nazywa się judeo-arabskim. Na początku ubiegłego stulecia mówili nim (i wciąż prawdopodobnie mówią) Żydzi z Jemenu. Ich hebrajski w wymowie brzmiał jak arabski. Falaszowie, nazywani też „Czarnymi Żydami”. posługiwali się miejscowymi językami. Językiem świętym, w którym zapisywali teksty religijne, w tym także Torę, był dla nich staroetiopski.
Sygnatura: az40
Źródło: Goles-szprachn, „Judisze Ilustrirte-Cajtung” 1911, nr 40, s. 7.
Serwis wykorzystuje pliki cookie do celów statystycznych. Jeśli się na to nie zgadzasz,wyłącz obsługę plików cookie w swojej przeglądarce internetowej.
strona
Możesz przejść do szukanej strony wpisując jej numer i klikając 'Enter'
