68 Rozdział 2. Getto warszawskie – życie codzienne i administracja [6] i 13-letni –
obaj mają charakterystyczne sińce i obrzęki na twarzy). To z głodu. Od dwóch dni nie mieliśmy nic w ustach.
Wizyta w Biurze Dzielnicy przyniosła mi 10 zł – bochenek chleba i 15 dkg marmolady. Nazajutrz [dowiedziałam się] od matki chłopców, że młodszy chłopiec swojej ćwiartki chleba już nie zjadł, byłam ostatnią osobą, na którą spojrzał. Bezpośrednio po moim wyjściu skonał.
Śpij Szmuleczku, a w tym grobie, Niech się bułka przyśni tobie.
[2] Leszczyńska Bronisława, l[at] 49. Śliska 17 m. 15.
Petentka jest wdową po lekarzu, któremu dobrze się wiodło, ale mieszkanie przy Chłodnej 33 musiała opuścić bez niczego. Z Izby Lekarskiej Warsz[awsko]-Białostockiej nie otrzymała po śmierci męża nic. Żyje, jak widać, w skrajnej nędzy. W pokoju, udzielonym przez znajomą bezinteresownie, jest straszliwie zimno. Jest wymizerowana. Wszystko, co mogła wyprzedała. Jak sama określa „wykańcza się”.
Ogródek, l[at] 50. Prosta 48. W sprawie paczek żywności.
Petentki w domu nie zastałam, ucieka zeń, jak mnie informuje konająca z głodu córka o wyglądzie trupa, by nie patrzeć na męki konania. Mąż jej i troje dzieci zmarli w ciągu ostatniego tygodnia na jej oczach z głodu. Mieszka u siostry, wdowy, woźnej gminy. Całe obejście zdradza najskrajniejszy niedostatek. Do wojny prowadziła z mężem pracownię wyrobów szmuklerskich178.
Hamburger Pessa, ur. 1904. Krochmalna 7 m. 44. W sprawie zapomogi.
Petentka ma trzech chłopców (osiem, siedem, cztery l[ata]). Maż jej, rabin, został dwa lata temu aresztowany i nie wrócił. Warunki bytowania jej i dzieci są wprost makabryczne. W brudnej, cuchnącej izbie pełno kobiet w łóżkach z niedającą się opisać pościelą. Cała masa dzieci. Przez cały czas prowadzenia wywiadu dochodzi mnie lament głodujących. Na jednym z łóżek umiera właśnie 11-letnia dziewczynka o kończynach niemowlęcia, zawodzi nad nią matka, na wpół obłąkana. Petentka jest główną lokatorką tej nory (dwie izby), do której zamiast stopni prowadzi… równia pochyła (wszystkie drewniane części tego piętra zostały widocznie zużyte na opał). Jedno z własnych petentki dzieci wygląda już niemal tak, jak opisane wyżej – umierające.
Mikołaj Perl, l[at] 69. Pańska 64 m. 2. W sprawie umieszcz[enia] w domu starców. Petent mieszka z żoną Heleną i córką Wandą Łapkiewiczową. Dawniej był handlowcem na kierowniczych stanowiskach. Bezpośrednio przed wojną był już na utrzymaniu córki, wyższej urzędniczki Tomaszowskiej Fabryki Sztucznego Jedwabiu,
