118 Kampania wrześniowa poza Warszawą [21]
innych, którzy nie mogli i nie chcieli zerwać z najbliższymi, pozostającymi pod władzą niemiecką, problem obywatelstwa nie był taki prosty i właśnie wielu z tej kategorii prosiło, by im umożliwić repatriację do ich poprzednich miejsc zamieszkania na terenie niemieckim. Władza sowiecka oczywiście patrzyła podejrzliwie na takich ludzi, chociaż chciała spełnić uzasadnione żądania repatriantów i podjęła odpowiednie starania u władz niemieckich.
Ciąg dalszy nastąpi.
4 VII 1941.
[tłum. z j. żyd. Sara Arm]
ARG I 1097 (Ring. I/1028)
Opis: odpis (2 egz.), rkps (BW*), ołówek, j. żyd., 148×207 mm, drobne uszkodzenia i ubytki tekstu, k. 12, s. 12.
Na marginesie litera „K”; na s. 1 (pierwszy egz.) znak (ołówek czerwony): „+”. Edycja na podstawie 1. egz. odpisu, k. 6, s. 6.
21.
b.d., Warszawa-getto. Dr M.B.297, Relacja lekarza z kampanii wrześniowej 1939 r.
Dr M.B. opowiedział mi swe przejścia.
Wyjechał[em] dnia 7 [września] autem prywatnym w stronę Lublina na Siedlce. Droga była bardzo uciążliwą, gdyż była zupełnie zatarasowana przez ruch pieszy, samochodowy i wozy. Wojska po drodze było mało. W Lublinie pragnąłem jako lekarz wstąpić do armii jako ochotnik. Po drodze oddziały wojskowe i nowogródzkiego. Rada Najwyższa ZSRR włączyła Zachodnią Białoruś do BSRR 2 listopada 1939 r., co zostało potwierdzone dekretem Prezydium Rady Najwyższej BSRR w Mińsku z dnia
14 listopada, 29 listopada PRN ZSRR uchwaliło dekret, w którego myśl obywatele tych ziem automatycznie stawali się obywatelami ZSRR.
