Obozy jenieckie [30] 153
ta wychodzi, jak wiadomo, rokrocznie. W sali był obecny kapral, jeden z jeńców zwrócił się z zapytaniem, czy może zabrać tę broszurkę, na co otrzymał odpowiedź potakującą, spojrzał przy tym na ścianę, gdzie wisiały 2 znane portrety422i dodał: [2] „Dieser Dreck kannst du auch mitnehmen?”423.
ARG I 1102 (Ring. I/1220/51)
Opis: oryg. lub odpis, rkps, ołówek, j. pol., 208×108 mm, k. 1, s. 2.
Po 03.1940, Warszawa-getto. N.N., Relacja pt. „…die waren in Deutschland gefangen”424. Obóz jeniecki w Stablack
[1] „…die waren in Deutschland gefangen
My, cywile, wiemy doskonale, bośmy się na własnej skórze przekonali, że Niemcy stosują hasło Vae victis!425w bardziej bodaj krańcowej i bezwzględnej formie niż jego twórcy w jakiejkolwiek epoce swego istnienia, dlatego też niewątpliwie zainteresuje nas kwestia, jak ustosunkowują się do pokonanego właściwego przeciwnika, do wziętych do niewoli żołnierzy: czy bardziej po rycersku niż do ludności cywilnej, czy przeciwnie – mszczą się na nich z bezmyślną wściekłością żmii, kąsającej kij, którym ją ugodzono. Odpowiedź na to pytanie daje niniejsza relacja podoficera Wojsk Polskich – notabene Żyda: „Wzięto mnie do niewoli w Siedlcach dnia 12 września [1939 r.] w następujących okolicznościach: po zajęciu miasta przez Niemców (było to w nocy) ukryłem się w jakimś rowie, licząc na to, że w ciągu dnia będę się mógł wystarać o ubranie
