194 Wstęp
Zajdel, prezes kupieckiego banku żydowskiego Abe Lewkowicz, adw. Moryc Kacynel, dr med. Juda Płocki, były członek zarządu miasta i działacz Bundu dr Mosze Szlumper, kupiec i prezes zarządu kupieckiego banku żydowskiego Leon Siemiatycki, kupiec i członek zarządu rady banku Boruch Rzepkowicz, dr med. Edward Beatus, właściciel fabryki Izydor Wiśniewski, sekretarz żydowskiego związku rzemieślniczego Ben-Cijon Arkusz (sekretarz Rady Starszych po wyjeździe Hermana), dr med. Rafał Lubelski, dr med. Dawid Seid, urzędnik Dawid Herman (sekretarz rady), kupiec Lejzer Mic, inż. Ajzyk Fiszer, kupiec Aleksander Poznański, kupiec Leon Rynek oraz właściciel fabryki Szyja Kott29. Rada urzędowała w budynku dawnej gminy przy ul. Kanonickiej 10. Pierwszym zadaniem Judenratu było przeprowadzenie rejestracji Żydów, z uwzględnieniem informacji m.in. o wykonywanym zawodzie i posiadanym majątku. Według tego spisu w Kaliszu przebywało ok.
18 tys. Żydów. Przy Judenracie działał batalion roboczy, którym kierowali Michał Eizenberg, Bordowicz, Karo, Lejzer Mic oraz Maks Górny. Robotnicy pracowali w koszarach, w gmachu władz niemieckich, przy remoncie szpitala, przy odgruzowywaniu miasta, odbudowie mostu i dróg, a także w okolicznych majątkach i na cmentarzu żydowskim. Żydom nie płacono za pracę, ale na niektórych placówkach dostawali jedzenie. Od października 1939 r. Niemcy zaczęli wprowadzać kolejne represje. 12 października zakazali właścicielom młynów skupu zboża i ograniczyli ilość przemiału. 23 października wprowadzili zarządzenie o obowiązkowej sprzedaży niemieckich dewiz oraz nakazali oddanie odbiorników radiowych. Od 8 listopada zaczęła obowiązywać godzina policyjna dla Polaków i Żydów, trwająca od godziny 17 do godziny 8.
Tereny wcielone do Rzeszy miały ulec germanizacji. Niemcy planowali przesiedlenie do Generalnego Gubernatorstwa Polaków i Żydów oraz zasiedlenie Kraju Warty ludnością niemiecką z krajów bałkańskich. Liczba deportowanych Żydów i Polaków miała być określona wraz z przybyciem pierwszych volksdeutschów30.
10 listopada Niemcy zaczęli zacieśniać obszar zamieszkania Żydów kaliskich, by w ten sposób uzyskać przestrzeń dla sprowadzanych Niemców. Część Żydów przesiedlono do byłego klasztoru oo. Bernardynów, a następnie do Hali Targowej Braci Szrajer na Rynku Dekerta, która wcześniej służyła Niemcom za stajnię. W czasie przesiedlenia wielu Żydów uciekło, prawdopodobnie wierząc, że poza terenami wcielonymi do Rzeszy terror będzie mniejszy. Zbiegli m.in. członkowie
Perkela pismo okólne z prośbą o ofiarność na rzecz uchodźców kaliskich, zob. ARG I 783e, g, opublikowane w: Kraj Warty, s. 186–191.
