Nota edytorska 17
duże trudności przy rekonstrukcji rzeczywistego układu tekstu. Błędnie naniesiona powojenna paginacja archiwalna jeszcze bardziej komplikowała pracę. Odtworzony podczas edycji układ tekstu dok. 17 należy traktować jako hipotetyczny.
Wydane dokumenty zostały poprzedzone nagłówkiem zawierającym podstawowe informacje o nim: datę i miejsce powstania, imię i nazwisko autora, tytuł, charakter dokumentu oraz krótki regest.
Treść poszczególnych dokumentów edytujemy w całości i generalnie w układzie oryginału, w przypadku tekstów obcojęzycznych w tłumaczeniu na język polski17. Z języka żydowskiego przetłumaczono 13 dokumentów, reszta jest w języku polskim. Drobne wtrącenia obcojęzyczne oznaczane są i tłumaczone bezpośrednio w tekście lub w przypisach.
Wszelkie oboczności tekstu, dopiski, odsyłacze autorskie itp. podano w przypisach. W tekstach polskich przeprowadzono niezbędną modernizację pisowni, ograniczoną do korekty interpunkcji i ortografii. Zachowano oryginalne sformułowania autorów, nawet gdy niektóre zapisy nie spełniają współczesnych rygorów językowych, jak na przykład liczne fragmenty relacji Mariana Libermana (dok. 27). Rozwijamy podstawowe skróty, wprowadzamy korektę nazw własnych, np. nazwisk i nazw geograficznych (zachowując w przypisach pierwotny zapis). Generalnie zachowano konstrukcję graficzną tekstów i oryginalne podkreślenia.
Wszelkie uzupełnienia i uwagi wydawcy w tekstach dokumentów zostały podane w nawiasach kwadratowych, w tym również numery kolejne stron oryginału. W przypisach umieszczono wszelkie informacje uzupełniające, komentarze oraz odesłania do wykorzystanych źródeł i literatury przedmiotu.
Edycję dokumentu zamyka opis techniczny, na który składają się następujące informacje: w przypadku akt obcojęzycznych – imię i nazwisko tłumacza tekstu, przy wszystkich zaś – sygnatura archiwalna nowa i dawna, opis i stan techniczny akt, dane o wcześniejszych publikacjach, informacja, na podstawie jakiego egzemplarza dokonano edycji (jeżeli dokument zachował się w kilku wariantach).
W jednolity sposób zaznaczono ubytki i nieczytelności tekstu:
a[…]a ubytek tekstu – brak jednego wyrazu,
aa[…]aa ubytek tekstu – brak dwóch lub więcej wyrazów,
b[…]b fragment nieczytelny – jeden wyraz,
bb[…]bb fragment nieczytelny – dwa wyrazy lub więcej,
[…] fragment uszkodzony lub nieczytelny; fragment słowa.
Fragmenty tekstu wymagające dodatkowych objaśnień zaznaczaliśmy literami c–c, d–d itd., a komentarz do nich umieszczaliśmy w przypisach. W nawiasach kwadratowych [] umieszczono również kolejne strony edytowanych dokumentów18.
