62 Kampania wrześniowa poza Warszawą [9]
drogę i pociągiem odtransportowano nas do Szubina115niedaleko Bydgoszczy, gdzie spędziliśmy 4 tygodnie w domu poprawczym. Tu byliśmy pod „opieką” volksdeutschów, z którymi oczywiście porozumiewaliśmy się po polsku. Ich stosunek do nas był zdecydowanie wrogi. Systematycznie zabierali pocztę i paczki, które przychodziły do nas, wyszukiwali dla nas „pracę” itd.
W końcu doczekaliśmy się szczęśliwego dnia. W nocy 11 marca 1940 r. około
800 żydowskich jeńców załadowano do pociągu towarowego i wysłano do Warszawy. Tu wysiedli warszawiacy, a inni pojechali dalej. Jak dowiedzieliśmy się później, w Białej Podlaskiej narobiono im dużo krzywd116. My do Warszawy przyjechaliśmy bez przeszkód. Kiedy po raz pierwszy zobaczyłem „moją” Warszawę, po przeszło 15 miesiącach nieobecności, rozpłakałem się. Nie spodziewałem się jednak takiego widoku…
Przekazane przez Sz. Szajnkindera
[tłum. z j. żyd. Sara Arm]
ARG I 1090 (Ring. I/458)
Opis: odpis, rkps (Sz.*), atrament, j. żyd., 145×224 mm, k. 4, s. 4. Relacja spisana przez Sz. Szajnkindera (podpis na s. 4).
Inw.: „Autorem jest Szmul Zalcman”. Druk: Selected Documents, s. 227–231.
9. b.d., Warszawa-getto. Dr D., Relacja z kampanii wrześniowej 1939 r.
[1] Dr D. opowiada.
Wcielony zostałem, jako lekarz-podporucznik w dniu 21 marca 1939 r. do
31 p[ułku] p[iechoty], stacjonującego117w Brześciu nad B[ugiem]118. Tam odbywał
pułk manewry. Stosunek do żołnierzy Żydów był przykładny. W maju wysłano mnie
