Kampania wrześniowa poza Warszawą [14] 79
Zał. notatka H.W. w j. pol., żyd.: „Relacja spisana przez Jechiela Górnego, współpracownika Oneg Szabat, imiona i nazwiska informatorów w większości wypadków nie są znane ze względów konspiracyjnych”.
Edycja na podstawie 1. egz. odpisu, k. 5, s. 5, z wykorzystaniem także 2. egz., k. 5, s. 5.
Po 15.10.1939, b.m. N.N., Wspomnienia z kampanii wrześniowej (24.08–15.10.1939 r.). Uczestnik bitwy nad Bzurą
14.
[1]
Mobilizacja! Słowo, które zelektryzowało cały świat, nie ominęło również
mojego miasteczka rodzinnego191. Dzień 24 sierpnia 1939 roku zastał je jak gdyby w jakieś uroczyste święto. Na ulicach pełno młodzieży, która entuzjastycznie szykuje się do złożenia ofiary krwi. Duch i nastawienie bojowe nadzwyczajne. Jedynie może wśród starych, którzy pamiętają wojnę światową, widoczne jest pewne zwątpienie i ukryta bojaźń przed tym, co przyszłość najbliższa przyniesie. Ale cóż to młodych obchodzi? Zbliża się nowe jakieś niecodzienne przeżycie, a nikt nawet przez chwilę nie dopuszcza do siebie myśli, że możemy przegrać. W mieście, jak gdyby nigdy nie istniało ONR czy jakieś inne antysemickie organizacje, zauważyć można całkowite zbratanie między nacjami.
Należy w tym miejscu podnieść, że w miasteczku naszym nie było nigdy czynnych wykroczeń antysemickich, mimo to istniała między Żydami a Polakami jakby cicha umowa niezbliżania się do siebie.
Dziś wszystko jakby za dotknięciem różdżki czarodziejskiej znika, młodzież polska i żydowska, złączona wspólnym celem, ręką w rękę przechadza się i żegna znajomych. Wśród młodzieży żydowskiej pierwsza mobilizacja uczyniła bardzo poważny wyłom, stosunkowo wielu nas zostało powołanych. Wszyscy zachowują się doskonale, nie widać smutku ani strachu na twarzach powołanych, a poczucie „równouprawnienia” dodaje nam animuszu. [2] Ja otrzymałem wezwanie do 68 p[ułku] p[piechoty] we Wrześni192i tylko niewiele czasu pozostało mi na poczynienie
