RRRR-MM-DD
Usuń formularz
  • Powrót

Tereny wcielone do Rzeszy: Kraj Warty

Tytuł:Tereny wcielone do Rzeszy: Kraj Warty

Sygnatura: AR tom 9

Autor: Magdalena Siek

Język: polski

Lokalizacja: Warszawa

Numer: 9

Opis: Tom 9 Archiwum Ringelbluma zawiera dokumenty dotyczące północnych i zachodnich ziem polskich, włączonych w 1939 r. przez okupanta niemieckiego do tzw. Kraju Warty. Zawiera głównie relacje opisujące kampanię wrześniową i pierwsze miesiące okupacji. Nie brak w tych świadectwach opisów zbrodni dokonywanych już w pierwszych dniach wojny przez wkraczające do Polski wojska niemieckie. Autorzy relacji nie tylko pokazują prześladowania wymierzone w ludność żydowską, ale także często mówią o sytuacji ludności polskiej. Na wielu przykładach poznajemy szczegółowo politykę i metody stosowane wobec ludności żydowskiej przez administrację wojskową, a później cywilną Kraju Warty. Bardzo ważnym problemem poruszanym w różnych dokumentach jest przesiedlenie Żydów do Generalnego Gubernatorstwa, a także kwestia działalności ośrodka zagłady w Chełmnie nad Nerem. Zdecydowana większość dokumentów publikowanych w tym tomie nie była wcześniej omawiana w literaturze przedmiotu i drukowana.

Słowa kluczowe: przesiedlenia

strona 17 z 308

Osobypokaż wszystkie

Miejscapokaż wszystkie

Pojęciapokaż wszystkie

Przypisypokaż wszystkie

Szukaj
Słownik
Szukaj w tym dokumencie

Transkrypt, strona 17


XVI Wstęp

Kraj Warty. Podział administracyjny i władze

Obszar Kraju Warty został podzielony na trzy rejencje: inowrocławską, kaliską (później rejencja łódzka) i poznańską. Terytorium Warthegau obejmowało prawie 44 tys. km2 i było zamieszkane przez 4922 tys. ludzi, w tym ok. 385 tys. Żydów, stanowiących 7,7% populacji tego obszaru. Największe skupiska żydowskie istniały w rejencji łódzkiej (ok. 336 tys.), następnie w inowrocławskiej (ok. 54 tys.) i poznańskiej (4,5 tys.). Namiestnikiem Rzeszy w Kraju Warty został Arthur Greiser. Urodził się on w 1897 r. w Środzie Wielkopolskiej. W czasie I wojny światowej walczył w cesarskiej marynarce wojennej. Za zasługi wojenne został odznaczony wieloma orderami. Skutki I wojny światowej i utrata małej ojczyzny spowodowały, że wstąpił do Freikorps7, a następnie w 1924 r. w Gdańsku założył oddział Stahlhelmu8. W Gdańsku w 1922 r. wstąpił do Partii Niemiecko-Socjalistycznej. W 1929 r. zgłosił akces do SA, a rok później wstąpił do NSDAP. Jego kariera w Gdańsku rozwijała się bardzo dynamicznie. W 1933 r. został wiceprezydentem i senatorem spraw wewnętrznych, a w 1934 r. prezydentem Senatu. Tę błyskotliwą karierę przerwał skandal związany z oskarżeniami o defraudacje pieniędzy w sopockim kasynie i pogłoski o rozwodzie z żoną. Wybuch wojny stanowił dla niego wybawienie. Został szefem Zarządu Cywilnego w Poznaniu, a 26 października 1939 r. mianowano go namiestnikiem Rzeszy w Kraju Warty. W tym samym czasie awansował na SS-Gruppenführera (w 1942 r. na SS-Obergruppenführera)9. Osobowość Greisera, jako przekonanego nacjonalisty, harmonizowała z dyrektywami Hitlera, aby jak najszybciej zgermanizować obszary wcielone do Rzeszy. Polityka ta polegała na eksterminacji bądź przesiedleniu ludności nienadającej się do zniemczenia i zasiedleniu tych terenów przez Niemców z Wołynia i krajów nadbałtyckich. Celowi temu podporządkowano politykę regionalną.

Każda z nowo utworzonych rejencji podzielona była na powiaty (Kreise). W rejencji poznańskiej wyodrębniono powiaty: Babimost, Chodzież, Czarnków, Gorzów Wielkopolski, Gostyń, Gubin, Jarocin, Kościan, Krosno Odrzańskie, Krotoszyn, Leszno, Międzychód, Międzyrzecz, Nowy Tomyśl, Oborniki, Piła, Poznań, Rawicz, Rzepin, Strzelce Krajeńskie, Sulęcin, Szamotuły, Śrem, Środa, Świebodzin, Wolsztyn, Września, Wschowa, Zielona Góra. Rejencję Inowrocław podzielono na powiaty: Gniezno, Koło, Konin, Mogilno, Wągrowiec, Żnin, Ciechocinek, Inowrocław, Szubin, Włocławek, Kutno, Gostynin. W rejencji łódzkiej znalazły się