260 Słownik skrótów i terminów częściej występujących w tekście
dzę w Niemczech i na terenach okupowanych w latach 1933–1945 pod przywództwem kanclerza Adolfa Hitlera.
NSV – Nationalsozialistische Volkswohlfahrt – niemiecka organizacja pomocowa utworzona w Berlinie w 1933 r.
Organizacja Rozwoju Twórczości Przemysłowej Rzemieślniczej i Rolniczej Wśród Ludności Żydowskiej w Polsce (ORT) – organizacja stawiająca sobie za cel popieranie i rozwój wykwalifikowanego rzemiosła rolnictwa wśród Żydów. Powstała w Rosji w 1880 r.
Pikieciarstwo, bojkot ekonomiczny Żydów – działalność mająca na celu wyeliminowanie Żydów z życia gospodarczego, zwłaszcza z handlu; nurt obecny w propagandzie Narodowej Demokracji, a w drugiej połowie lat trzydziestych także w polityce sanacji. W tym czasie zintensyfikował się, przybierając formy pikiet przed sklepami żydowskimi, napadów na sklepy, stragany i warsztaty, zastraszania klientów.
Rada Żydowska (Judenrat, w niektórych miejscowościach nazywana Radą Starszych – Ältestenrat) – organ administracji społeczności żydowskiej wprowadzony przez Niemców na początku okupacji. Do jego obowiązków należał nadzór nad wypełnianiem rozporządzeń niemieckich na terenie getta, w tym dostarczanie robotników do prac przymusowych. Rady Żydowskie odpowiedzialne były też za zapewnienie porządku w getcie, pomoc społeczną, szkolnictwo i opiekę zdrowotną. Swoje zadania Rada Żydowska wypełniała za pomocą bardzo rozbudowanej administracji, podlegała jej też Żydowska Służba Porządkowa. Dla wielu mieszkańców getta Judenrat był symbolem niemieckiej okupacji, w jego skład wchodzili jednak też działacze, którzy w ramach ograniczeń hitlerowskich starali się prowadzić jak najefektywniejszą politykę społeczną.
SA (Die Sturmabteilungen der NSDAP, niem. Oddziały Szturmowe NSDAP) – utworzone w 1920 r. bojówki, a następnie oddziały masowej organizacji wojskowej NSDAP.
Selbstschutz – organizacja paramilitarna złożona z etnicznych Niemców zamieszkujących tereny polskie znajdujące się w czasie wojny pod okupacją.
Służba Porządkowa (Jüdischer Ordnungsdienst), zwana też policją żydowską – organizacja tworzona w gettach polskich, oficjalnie podporządkowana Radom Żydowskim, faktycznie jednak władzom niemieckim. Do jej zadań należało pełnienie służby przy bramach getta, egzekwowanie przymusu pracy, uczestniczenie w działalności przeciwepidemicznej. W pierwszym okresie wielkiej akcji deportacyjnej latem 1942 r., policja żydowska eskortowała mieszkańców getta na Umschlagplatz. W Warszawie Służba Porządkowa stała się synonimem korupcji i nadużyć władzy, choć w jej działalność, szczególnie w pierwszym okresie, zaangażowana była pewna liczba przedwojennych działaczy społecznych i osób o dużym autorytecie moralnym.
Sonderdienst (niem. Służba Specjalna) – służba policyjna przy administracji niemieckiej Generalnego Gubernatorstwa, powołana przez Hansa Franka w 1940 r., niezależna od władz policyjnych. Członkowie Sonderdienstu brali udział w ściąganiu kontyngentów, akcjach likwidacyjnych w gettach, w pacyfikacjach grup partyzanckich.
SS (Die Schutzstaffel der NSDAP, niem. Sztafety Ochronne NSDAP) – powołane w 1925 r. bojówki partii NSDAP, początkowo elitarne, stworzone przez Adolfa Hitlera jako przeciwwaga dla SA. Oddziały SS zatrudniano do przeprowadzania deportacji z gett do obozów zagłady. Tworzyły również załogi obozów koncentracyjnych i obozów zagłady.
