Rejencja Inowrocław (Regierungsbezirk Hohensalza) [3] 11
która normalnie jest rękojeścią bata. Niektórzy „zakładnicy” twierdzili potem, że kije te były moczone w wodzie.
Żyd Jagoda, otrzymawszy swoją porcję, zadał owemu oficerowi tołstojowskie pytanie „za co? co wam zrobiłem, że mnie bijecie?” Zamiast odpowiedzi Niemiec rzucił spojrzenie ku skrzyni, a widząc, że leży już na niej następna ofiara, zaczął Jagodę bić pałką gumową po głowie, a gdy miejsce się opróżniło polecił mu wyliczyć jeszcze 60, potem położono następnego, i znów Jagodę, i znów następnego, i znów Jagodę. Skończyło się tak, że wszystkich zwolniono a nieszczęsnego interpelanta odniesiono z powrotem do aresztu i po paru dniach – pomimo interwencji Żydów – zastrzelono wraz z dwoma złapanymi na gorącym uczynku rabowania Polakami (miał więc śmierć à la Chrystus).
Dalszy ciąg był już „normalny”: rekwizycja sklepów i majątków żydowskich, rewizje w poszukiwaniu broni i w końcu paździer[nika…]9
ARG I 934 (Ring. I/871)
Opis: oryg. [?], rkps (FLIG*), atrament, j. pol., 203x296 mm, k. 2, s. 4.
Po początku 1941, Warszawa – getto. [Daniel Fligelman?], Relacja pt. „Od Aleksandrowa [Kujawskiego] do Warszawy (Aleksandrów – Łowicz)”. Autor, mieszkaniec Aleksandrowa, opisuje ucieczkę z miasta (3.09.1939 r.), rzeź w Jom Kipur (23.09) we Włocławku, grabież mienia żydowskiego w Aleksandrowie, kontrybucję, zniszczenie synagogi, ucieczkę do Kutna (11.1939 r.), następnie do Łowicza, utworzenie getta w Łowiczu (05.1940 r.), obóz pracy w Józefowie
i wysiedlenie z Łowicza wiosną 1941 r.
[1] OD ALEKSANDROWA DO WARSZAWY (ALEKSANDRÓW – ŁOWICZ)
Aleksandrów Kujawski10 – metropolia powiatu nieszawskiego – liczył w chwili wybuchu wojny około 12 000 mieszkańców, w tym około 10% Żydów i może z 1% Niemców.
