116 Prowincja Prusy Wschodnie (Provinz Ostpreussen) [23]
pińska i inni). O 11 rano posłano ich do koszar. W nocy zjawił się oficer, który wygłosił mowę, że aresztowano ich z powodu pożaru i kradzieży. Teraz to tylko ostrzeżenie, ale następnym razem wszyscy zostaną zabici.
Zaczęły się rekwizycje mieszkań, zarówno indywidualnych pomieszczeń, jak i całych domów, bloków, a nawet całych rewirów. Wyrzuconych szybko usunięto z miasta. Razem było to około 1500 dusz (w Płocku było 8000 Żydów). Ta liczba jednak się nie zmniejszyła, przybyli tu bowiem uciekinierzy z Dobrzynia41, Sierpca i Rypina.
25 listopada do Płocka przybyło gestapo. Już na 28 zwołali oni a[...]a zebranie, a ponieważ gminy nie było, na miejscu ustanowiono Judenrat42. Pierwszym jego zadaniem było stworzenie spisu przebywających [w mieście] Żydów. Potem utworzono batalion pracy.
[3] Jeszcze później musiano zrobić listy majątkowe. A tymczasem władza zakazała Żydom kupować w dużych magazynach i pokazywać się na rynku. Judenratowi pozwolono otworzyć 2 sklepy z zieleniną, jedną piekarnię, dwa sklepy mięsne, jeden skład węgla, warsztaty szewskie i krawieckie. Gmina zatrudniała około
200 osób.
Wraz z wcieleniem Płocka do Rzeszy zmienił się też stosunek do Polaków. Wielu z nich wygnano. Wszystkie zakłady zostały przejęte przez firmy niemieckie. Żydzi byli zatrudniani jako zwykli robotnicy w tych firmach. Według rozkazu landrata Ciechanowa43żydowskim robotnikom powinno się wypłacać tylko
50% [wynagrodzenia], a reszta powinna być wnoszona do magistratu na pomoc zimową44. Przez ten cały czas bito. Nie przestawano rabować. Szczególnie wyróżnił się dzień 1 maja. Jednego robotnika z SS45, Skrzynkę46, włożono do skrzyni nabitej gwoździami i wyrzucono z drugiego piętra. 16 innych straszliwie pobito. W wyniku interwencji Judenratu lekarz powiatowy, po zbadaniu pobitych, zakwalifikował ich wszystkich do szpitala i zapewnił, że więcej to się nie powtórzy. I rzeczywiście, od tego momentu zaprzestano trochę bicia.
