Prowincja Prusy Wschodnie (Provinz Ostpreussen) [36] 157
dniach umierało codziennie po kilka osób. Wkrótce przyszli na dworzec miejscowi Żydzi w ich towarzystwie. Pozwolono podać przybyłym wodę. Następnie kazano wszystkim Żydom wejść do miasteczka. Miejscowa ludność rozlokowała ich po pustych lokalach, wielu też zabierała do swoich mieszkań. Stosunek był serdeczny. Pomagali, jak mogli.
Pierwszą partię Żydów z Nasielska154przewieziono w analogiczny sposób, ale punktem końcowym był Międzyrzec155.
ARG I 933 (Ring. I/873)
Opis: odpis (a) (rkps – DD*, atrament, 202×273 mm), odpis (b) (3 egz., rkps JG*, ołówek, 148×210 mm, drobne uszkodzenia i ubytki tekstu), j. pol., k. 13, s. 14.
Na s. 1 (odpis, 1. i 2. egz.) inf. H.W. (atrament): „Lebensold”. Edycja na podstawie odpisu a, k. 1, s. 2.
SEROCK
Po 12.1939, b.m. N.N., Wspomnienia z pierwszych miesięcy okupacji. Autor, mieszkaniec S[erocka], opisuje sytuację Żydów w swoim mieście po wkroczeniu Niemców w 1939 r. (represje, wygnanie z miasta). Autor ucieka i ukrywa się u chłopów, powraca do S[erocka] i znów zostaje wysiedlony do B.
[1] W sobotę w nocy156, to znaczy 4 dni przed Rosz ha-Szana, niemieckie wojsko weszło do naszego miasta S[erocka]157. Zaraz też zaczęły się pojawiać grupy żołnierzy i lekkim krokiem krążyć po ulicach. Każda rodzina siedziała w domu, zamknięta i zaryglowana. Nikt nie zbliżał się do okna ze strachu, żeby go nie zauważyły oczy wojskowych. Wszystkie firanki na oknach były opuszczone do podłogi. W mieszkaniach panowała martwa cisza. Słyszało się ciężkie uderzenia końskich [kopyt] i wesołość żołnierzy na ulicach. Słońce świeciło jak zawsze i wysyłało swoje promienie na ziemię. Wydawało się, że słońce rozumie naszą sytuację i chce nas rozweselić. Ale, ku naszemu wielkiemu żalowi, nie miało ono na
36.
