Wstęp XIX
prowadzono akcję wymierzoną w niezameldowanych Żydów. Ze względu na przemieszczanie ludności żydowskiej między gettami różnych miast wielu ich mieszkańców nie posiadało wymaganych dokumentów. Wyselekcjonowaną ludność gromadzono na rynkach miast i kierowano do obozu w Pomiechówku. W wyniku tych akcji w obozie znalazło się ok. 6 tys. Żydów z Nowego Dworu, Nowego Miasta, Płońska, Ciechanowa, Mławy, Raciąża, Sierpca i Zakroczymia. Obóz w Pomiechówku został zorganizowany na początku 1941 r. w Forcie III przedwojennego kompleksu umocnień twierdzy modlińskiej. W rezultacie tortur i egzekucji zamordowano tam ok. 2,5 tys. Żydów. Pozostałych we wrześniu 1941 r. przewieziono nad granicę z Generalnym Gubernatorstwem. Tam w okolicach wsi Jeziorna wymordowano dużą ich liczbę, nieliczni trafili do szpitala w Legionowie.
Pod koniec 1942 r. rozpoczęła się deportacja Żydów z siedmiu ostatnich gett rejencji do ośrodków zagłady. 10 listopada 1942 r. z Mławy odszedł transport Żydów do ośrodka zagłady w Treblince. Do tego transportu została dołączona także znaczna liczba mieszkańców getta w Strzegowie. Była to jedyna deportacja Żydów z rejencji ciechanowskiej do Treblinki. Kolejne transporty z Mławy (13 i 17 listopada i 10 grudnia 1942 r.) oraz z pozostałych gett rejencji trafiały do obozu Auschwitz. Z Ciechanowa odprowadzono w listopadzie 1942 r. dwa transporty. Deportacja Żydów z Makowa i Nowego Miasta nastąpiła 18 listopada 1942 r. Drugi transport ze Strzegowa odszedł 24 listopada, ostatni z Płońska 15 grudnia. Z getta w Nowym Dworze wysłano 3 transporty: 20 listopada,
9 i 12 grudnia 1942 r.
Ogólną liczbę Żydów przesiedlonych z rejencji ciechanowskiej do GG w okresie od września 1939 do marca 1941 r. szacuje się na ok. 40 tys. Z gett wytypowanych do koncentracji zostało deportowanych do ośrodków zagłady ok. 36 tys. osób.
Późną jesienią rozpoczął się ostatni rozdział zagłady Żydów północnego Mazowsza – Judenjagd, czyli polowanie na Żydów. Była to akcja tropienia przez władze niemieckie niedobitków ukrywających się w lasach i bunkrach. Akcja ta trwała do stycznia 1945 r. Jedynie nielicznym Żydom udało się doczekać wyzwolenia7.
Prowincja Śląsk
Tak jak w wypadku pozostałych ziem wcielonych, Górny Śląsk został inkorporowany do Rzeszy dekretem Hitlera z 8 października 1939 r. do Prowincji Śląsk (Provinz Schlesien) z siedzibą we Wrocławiu. 18 stycznia 1941 r. z jego terenów została utworzona nowa pruska prowincja – Górny Śląsk (Provinz Oberschlesien). Ziemie należące wcześniej do Polski weszły w skład dwóch rejencji: opolskiej
