10 Okręg Rzeszy Gdańsk-Prusy Zachodnie Reichsgau Danzig-Westpreußen [4] do wojny24. Po wielkich staraniach 26 sierpnia 1940 r. udało się gminie skompletować transport do Erec Israel, złożony z 524 osób, który dotarł do celu25. Potem wyjeżdżały jednostki. W chwili wybuchu wojny i później stosunek do Żydów był lojalny. Kilku Żydów, głównie uchodźców z Polski, zabrano do obozu pracy. Niektórzy umarli. Przed wojną w Gdańsku istniał urząd „Der Beauftragte für die Förderung und Sicherstellung der jüdischen Auswanderung”26. Urząd ten dysponował majątkiem Żydów, który wynosił około 2 mln niemieckich marek. Z tych pieniędzy utrzymywano gdańskich Żydów, jeśli nie posiadali oni w banku konta oszczędnościowego. Również koszty emigracji pokrywano z tych pieniędzy. [2] Z 700 Żydów, którzy ostatnio przebywali w Gdańsku, 500 korzystało z pomocy. Otrzymywali oni po 40 marek na osobę, członkowie rodzin dostawali dodatek. Poza tym specjalnie płacono: za mieszkanie, rachunki lekarza i dentystę, za lekarstwa, reperację butów i ubrań i za inne wydatki, które nie należą do codziennych potrzeb. Niewielka liczba Żydów była zatrudniona w przedsiębiorstwach pracujących dla Wehrmachtu. Pod koniec lutego bieżącego roku 400 osób musiało opuścić Gdańsk i po 10 dniach podróży, 10 marca, przybyli oni do Warszawy27. Ogólnie można powiedzieć, że od wybuchu wojny Żydzi w Gdańsku mieszkają w normalnych warunkach i są obiektywnie i lojalnie traktowani. W Gdańsku pozostało jeszcze 249 Żydów, którzy zostali zgromadzeni w jednym domu i w domu starców28. Trudno przewidzieć, na
