134 Dystrykt lubelski [39]
We wtorek o 12 w południe starosta zwołał na placu pozostałych Żydów. Wygłosił mowę, reprymendę, w której stwierdził, że to, co zaszło, jest wynikiem tego, że Żydzi nie podporządkowali się zarządzeniu, i dlatego muszą zapłacić 50 000 zł.
Wpłacono żądaną sumę i zrobiło się cicho. Miasto wyglądało jak po wielkim pożarze. [6] Pozostali, około 1500 Żydów, żyli już w ciągłym strachu, czując aa[...]aa że to się jeszcze nie skończyło.
14 czerwca również od tych pozostałych zażądano, by stawili się aa[...]aa starosta. Co się z nimi stało, nie wiem. Tymczasem udało mi się wydostać z Hrubieszowa i uciec z „lewą” przepustką.
* * *
Wygląda na to, że 1500 Żydów z Hrubieszowa pozostało na swoich miejscach, bo ten sam Dawid Mandelbaum stara się znowu teraz wyjechać do Hrubieszowa...
10 lipca 1942 r.
[tłum. z j. żyd. Sara Arm]
ARG I 768 (Ring. I/810)
Opis: odpis, rkps (Sz.*), atrament, j. żyd., 140×223 mm, liczne drobne uszkodzenia i ubytki tekstu, k. 6, s. 6.
39.
17.07.1942, Warszawa-getto. N.N., Relacja pt. „Wiadomości o wydarzeniach
w Hrubieszowskiem”. Opis akcji likwidacyjnej w dn. 1–10.06.1942 w okolicy Hrubieszowa
[1] Wiadomości o wydarzeniach w Hrubieszowskiem
Mój rozmówca jest 19-letnim chłopcem. Uchodźca z Włocławka, na początku wojny przybył do Warszawy. Tutaj żył wraz z rodziną w ciężkich warunkach; w maju 1941 roku, dzięki pomocy jednego znajomego, pracującego w Radzie Żydowskiej w Hrubieszowie, wyjechał na pracę rolną i otrzymał zatrudnienie w majątku odległym od Hrubieszowa o 50 km, w Dłużniowie243. Właścicielem majątku był Żyd, pracowali u niego Polacy, Ukraińcy oraz 30 Żydów. Robotnicy
