Dystrykt warszawski [179] 635
żydowskiej. Przeniesienie odbyło się spokojnie. Początkowo było dobrze. Jeść mieliśmy, szewcy robili, krawcy też. Pół roku temu zapas się wyczerpał i zaczynało być źle. Ghetto było zamknięte, wyjść nie wolno było. Mimo zakazu codziennie się wychodziło na zewnątrz, robiło się zakupy, sprzedawało się w ghetcie albo na zewnątrz.
W czwartek 26 III564 dowiedzieliśmy się od Polaków, że mamy być wysiedleni. Całą noc pakowaliśmy [się]. Polacy przyszli zakupywać. Były podwody dla dzieci
i chorych. Cybulski schował się. Potem przyjechał leutnant, zaczął wypytywać, ilu Żydów już wystrzelono. Zaczął rewidować i odrzucać[?] niektóre paczki. Potem pojechaliśmy. W drodze bili. Jeden żandarm podrzucał paczki b[...]b ginęły. Głośno krzyczał „Tempo!”. Żydzi płakali, Polacy się śmieli. Niektórzy z nich też płakali. Tak doszliśmy do stacji tramwajowej w Gocławku. Czekaliśmy 1 ½ godziny
i przyjechaliśmy do kwarantanny.
ARG I 938 b (Ring. I/501)
Opis: odpis, rkps, ołówek, j. pol., 205×293 mm, k. 1, s. 1.
Na górze inf. H.W. (atrament): „Wawer”; data „26.03.[1942]” (atrament) dopisana później.
179.
Po 27.03.1942, Warszawa-getto. Maria Edelman, Relacja z Miłosnej o przebiegu wypędzenia ludności żydowskiej do getta warszawskiego
[1] Maria Edelman, lat 25, Miłosna.
bb[...]bb płynęła spokojnie. Ghetta nie było. Żydzi mieszkali tylko w oddzielnych budynkach, Polacy w oddzielnych. Ostatnio zaczęła przyjeżdżać żandarmeria
z Rembertowa i dokonywała ciągłych rekwizycji. Przyjeżdżali nagle, raz po raz domagając się też pieniędzy od Judenratu, a ten z kolei żądał od ludności, co nas wyniszczało materialnie.
Dnia 27 III 1942 obudziliśmy [się] pod wrażeniem wysiedlenia mającego się odbyć w najbliższych dniach. Byliśmy [zdener]wowani. Już wtedy doszły nas wiadomości
o wypadkach przy wysiedlaniu z Okuniewa565. Przygotowani całą noc
