Dystrykt lubelski [18] 39
ARG I 847 (Ring. I/852)
Opis: odpis (2 egz.), rkps (MS*), ołówek, j. żyd., 148×210 mm, drobne uszkodzenia i ubytki tekstu, k. 4, s. 4.
Na s. 1 dopisek w j. żyd. „drugi ciąg dalszy”. Na marginesach hebr. litera: „ע” (ajn). Dok. był przechowywany w segregatorze.
Edycja na podstawie 2. egz. odpisu, k. 2, s. 2.
18.
Po 7.01.1942, Warszawa-getto. N.N., Relacja pt. "ןילבול" [„Lublin”]. Sytuacja Żydów lubelskich od początku wojny do 01.1942 r.: napływ uchodźców, kontrybucje, szmugiel, kolaboranci, praca przymusowa, los Żydów jeńców wojennych, wysiedlenie 10 000 Żydów w 03.1941 r., obozy pracy
[1] LUBLIN
Przedwojenny Lublin liczył sobie około 120 000 mieszkańców – Żydów i chrześcijan. Po wybuchu wojny liczba ludności – Żydów i chrześcijan – bardzo wzrosła. Dziś Lublin liczy sobie do 90 000[?] Żydów zamiast 45 000 przed wojną26. Ten wzrost liczebności żydowskiej ludności w Lublinie powstał z powodu nadzwyczajnych wydarzeń związanych z wojną i z powodu masowych wypędzeń i prześladowań, które zwaliły się na żydowską ludność z okolicznych i z dalszych miejscowości Rzeczypospolitej.
Do Lublina przybyli ludzie z Krakowa i Łodzi, Bielska i Sieradza, zarówno z bliżej położonych, jak i z dalekich miejscowości.
Powody były różne:
Lublin jako duże przedwojenne centrum handlowe przyciągał wielkich kupców, którzy uciekli ze swoich stałych miejsc zamieszkania i przynieśli ze sobą duże majątki w towarach, które udało się uratować.
Po dłuższym czasie, po zajęciu miasta przez okupacyjne wojska, kiedy SD, gestapo i inne formacje wojskowe już gospodarzyły i prowadziły swoją rabunkową gospodarkę, wielcy kupcy z pomocą przekupionych volksdeutschów i SS prze-
