Dystrykt lubelski [21] 51
15 członków Rady Żydowskiej.
Na pl. Lipowym 100[?] 31 marca – przez SS – 700–800 żydowskich robotników – przedtem zabrano rodziny – następnie też uprzywilejowanych zabrano.
[tłum. z j. żyd. Sara Arm]
ARG I 850 (Ring. I/1172)
Opis: oryg., rkps (H.W.*), atrament, j. żyd., 155×197 mm, k. 1, s. 2.
Zał. notka H.W. w j. żyd. i pol. „Pierwszy raport o likwidacji lubelskiego kibucu – marzec 1942 przyjęty od Kronenberga, uchodźcy z wysiedlonego Lublina, przez H. Wasera”.
21.
Po 04.1942, Warszawa-getto. NN., Relacja pt. „Lublin”. Losy ludności żydowskiej w Lublinie: wkroczenie Niemców 23.09.1939 r., rewizje, aresztowania, wysyłki do obozów pracy w Bełżcu i Tyszowcach, przesiedlenia na prowincję, obozy na ul. Browarnej i ul. Lipowej 7, egzekucje, głód, „akcja futrzana”, epidemie tyfusu, opis akcji likwidacyjnych w 03–04.1942 r., przesiedlenie do getta w Majdanie Tatarskim
[1] Lublin
Niemcy zaraz pierwszego dnia po wkroczeniu do Lublina, a miało to miejsce dnia 23 września 1939, wydali rozporządzenie, by wszyscy mężczyźni zamieszkujący Śródmieście stawili się na jeden z placów. Na miejscu zbiórki obstawionym karabinami maszynowymi oddzielono Polaków od Żydów – i zaczęto z tymi ostatnimi przerabiać ćwiczenia karne. Jednocześnie rozplakatowano na mieście odezwy, że o ile zostanie zachowany spokój, zakładnicy (tj. owi mężczyźni zgromadzeni na placu) zostaną zwolnieni, w przeciwnym razie – rozstrzelani. Ponieważ obyło się na szczęście bez jakichkolwiek incydentów, zakładników pozwalniano w przeciągu 3 dni – za wyjątkiem części, którą zatrzymano na dłuższy okres czasu w nowo utworzonym obozie pracy.
