256 Rozdział II. Getto – organizacja i warunki życia [43]
się mokry. Krople wody wyglądają [wtedy] jak łzy i myślę, że dziadek płacze, patrząc na nasze życie.
Ale głowa do góry, kochana ciociu, po co się martwić. To nic przecież nie pomoże, a przecież ludzie starają się uczynić nam życie znośniejszym. A mianowicie: do dzisiaj byliśmy bardzo zatroskani (nie mam na myśli tylko nas, ale tysiące ludzi), co zrobić, aby choć trochę przegnać głód i nędzę. Przecież579 tak ciężko jest zdobyć zupę. Ale teraz jesteśmy zaopatrzeni na całe 8 dni, ponieważ dzisiaj pojawiły się na ulicach plakaty o przydziale żywności. Od środy możemy otrzymać na głowę 3 kilogramy ziemniaków, 40 dekagramów kaszy, 15 dekagramów mąki żytniej, 5 dekagramów soli, 3 dekagramy oleju, 3 dekagramy brukwi. Kto nie chce tego wykupić, może przez 8 dni codziennie otrzymywać w kuchni jedną [porcję] zupy. a[...]a [2] nie znakomicie, kochana ciociu? Bardzo się z tego cieszymy i Ty także powinnaś z nami się cieszyć, mimo że jesteś tak daleko. U Gieni nie dzieje się nic nowego. Już czuje się lepiej. Wiesz przecież, że teraz wszyscy chorzy są zdrowi, a wszyscy zdrowi chorzy. Cieszymy się, że otrzymujesz listy od Melusi, a także od Estusi. My nie mamy od niej żadnych listów i nie wiemy, czy powinniśmy pisać do Meli. Kochana ciociu! Napisz trochę więcej o sobie. Czy pracujesz i zarabiasz? Kup najlepiej dużo prowiantu, jeżeli możesz, bo przecież nie wiadomo, co przyniesie jutro. Pozdrawiamy Cię i całujemy serdecznie a[...]a
[tłum. z j. niem. Piotr Kendziorek]
ARG I 919 (Ring. I/544/1)
Opis: oryg., rkps na karcie pocztowej, stempel pocztowy, atrament, j. niem., 145x102 mm, drobne uszkodzenia i ubytki tekstu, k. 1, s. 2.
