Aguda (Agudat Israel, Agudas Jisroel) – żydowska partia ortodoksów religijnych, założona w 1912 r. Od 1916 r. działała na terenie Królestwa Polskiego (pod nazwą Agudat ha-Ortodoksim); w Polsce międzywojennej – już jako Agudat Israel – odgrywała dużą rolę z uwagi na poparcie środowisk chasydzkich. Zachowywała lojalność wobec władz państwowych, zapewniając sobie w ten sposób ich życzliwość.
Alija (hebr., wstępowanie, wznoszenie się) – emigracja do Izraela, w okresie przed 1948 r. nazwa nadawana kolejnym falom emigracji do Erec Israel.
Betar (Bejtar) (skrót od: Brit Trumpeldor albo Brit Josef Trumpeldor; Stowarzyszenie Młodzieży Żydowskiej im. Trumpeldora w Polsce) – syjonistyczna organizacja młodzieżowa nawiązująca do idei skautowej, kładąca w swym programie wychowawczym nacisk na dyscyplinę i przygotowanie wojskowe.
Bnej Mosze (hebr., Synowie Mojżesza) – elitarne stowarzyszenie, założone w 1889 r. w Odessie przez Achad ha-Ama, którego celem było zwiększenie nacisku na działalność edukacyjną i kulturalną w Palestynie i odrodzenie duchowe narodu żydowskiego. Jednym z przejawów działalności Bnej Mosze, która trwała do 1897 r., było założenie sieci szkół z j. hebr. jako wykładowym.
Bund (Algemajner Jidiszer Arbeter-Bund in Lite, Pojln un Rusland, żyd., Ogólnożydowski Związek Robotniczy na Litwie, w Polsce i Rosji) – żydowska parta socjalistyczna działająca na terenie Polski od I wojny światowej do 1948 r. Bund propagował kulturową suwerenność Żydów w Polsce, odrzucając syjonizm. W getcie warszawskim prowadził działalność samopomocową i wydawał prasę konspiracyjną. Członkowie Bundu byli też zaangażowani w opór zbrojny.
Ceirej Cijon (hebr. Młodzież Syjonu) – organizacja syjonistyczna powstała w latach 1903––1904 na terenie Kongresówki i Galicji, autonomiczna frakcja w ramach Światowej Organizacji Syjonistycznej, propagująca realizację idei socjalistycznych w Erec Israel.
Chaluc (hebr.) – pionier.
Chibat Cijon (hebr., Miłość Syjonu), także
Chowewej Cijon (hebr., Miłośnicy Syjonu) – ruchy protosyjonistyczne powstałe w drugiej połowie XIX w., których działalność nasiliła się po pogromach z początku lat 80. XIX w. w Rosji. Propagowały i wspierały osadnictwo żydowskie w Ziemi Izraela. W 1897 r. większość zwolenników obu tych ruchów przystąpiła do Światowej Organizacji Syjonistycznej.
