„Szwiw”, nr 12 z 1940 [4] 79
w przypadku poezji Bialika. Kto chce zagłębić się w idee autora, winien patrzeć na jego publikacje w gazecie „Ha’arec”281z [dnia] 21 [miesiąca] tamuz 5695 [roku]282, do książki Kneset Lezecher Bialik283[z] 1936 [roku] oraz do [czasopisma] „Tarbut”284
Warszawa 1939, zeszyt 2.
Pierwsza zwrotka
Niech dłoń wasza w mocy ojczyznę wyśnioną285
I żwiry złociste Jej pieści we łzie!
Potężnie! Radośnie! Niech pieśni zapłoną:
To naród na pomoc swych synów dziś zwie.
„Niech dłoń wasza w mocy” itd. – tak jak Zachariasz286błogosławił tych, którzy powrócili z wygnania [do Ziemi Izraela] wraz z Zarubawelem287: „niech wasze ręce nabiorą siły” (Za 8, 13). Wyrażenie to było rozpowszechnione i nim [właśnie] zwykło się błogosławić pracujących podczas ich pracy. Jest też napisane w Misznie: „Wzmacniają ręce narodów podczas siódmego roku288, ale nie ręce Izraela”. Szwijat, Gitan, 8, 9. I w Gemarze: c„Na jego stronę wzmocnili?”289Gemara, tamże, 62, 1. „Roztacza się opiekę nad tymi, którzy parają się rzemiosłem i wzmacnia się ich ręce” (Raszi, tamże). {18},[19] I dlatego poeta miał na myśli pobłogosławienie tych, którzy uprawiają ziemię Izraela, tymże błogosławieństwem, jakie rozpowszechnione było w czasach Miszny i Gemary290. A w owych pradawnych czasach zwykło się chronić tych, którzy pracowali w polu i błogosławić ich bożym imieniem: „Błogosławieństwo Pańskie nad Wami. Błogosławimy Wam w imię Pana” (Ps 129, 8). I dlatego poeta użył tego pojęcia jako wstępu
