Wstęp XIX
rolę tradycja niewystępowania przeciwko prawom narzucanym przez władzę (o ile nie są to prawa zakazujące sprawowania kultu religijnego), a w jakiej zwykły brak zapotrzebowania na prasę w sytuacji, gdy styl życia religijnego oraz zamknięcie w getcie ułatwiały bezpośredni kontakt i przekaz informacji. Być może była to pochodna obu tych czynników.
W odniesieniu do czasopism tzw. asymilatorskich sporo wiemy o redaktorze „Żagwi”, która zaczęła ukazywać się w styczniu 1942 r. Był nim Stefan Lubliner, dziennikarz i publicysta, który pismo o takim tytule wydawał już w okresie I wojny światowej, gdy wstąpił do Związku Młodzieży Polskiej Pochodzenia Żydowskiego Żagiew24. W okresie międzywojennym był on m.in. redaktorem czasopisma „Rozwaga”25i współpracował z takimi organizacjami, jak: Zjednoczenie – Organizacja Polskiej Młodzieży Akademickiej Pochodzenia Żydowskiego, Koło Patriotów Polskich Wyznania Mojżeszowego czy Związek Akademickiej Młodzieży Zjednoczeniowej26. Niestety o jego wojennych losach nic prawie nie wiadomo. Wedle relacji Stanisława Gąbińskiego miał być tym, za którego pośrednictwem Adam Czerniaków zaproponował Józefowi Szeryńskiemu objęcie funkcji komendanta SP. Sam Lubliner miał piastować funkcję kierownika kancelarii SP27. Najprawdopodobniej zginął w 1942 r.28Nie ulega jednak wątpliwości, że Lubliner sam nie wydawał „Żagwi”, czyli musiał mieć grono współpra–
