„Undzer Hofnung”, nr 1 z 03.1942 [5] 163
***
W całym imperium przemysł pracuje na rzecz produkcji wojennej. W Stanach Zjednoczonych od początku czyniony jest powolny b[…]b: wzrasta stale wraz z udziałem społeczeństwa. Z historycznego punktu widzenia, po wyborach prezydenckich wielki wzrost potencjału wojennego w Ameryce, a w konsekwencji na całej kuli ziemskiej, przybiera niespotykany wymiar. Tempo wzrasta nieustannie i mimo że sprawozdania zawierają fantastyczne liczby statków, samolotów i czołgów – produkcja wojenna [i tak] nie osiągnęła jeszcze punktu kulminacyjnego.
Koszmar ten nadmiernie przestraszył władcę kancelarii Rzeszy i w głowie tego awanturnika powstał plan [niemieckiej ekspansji na] Ukrainę, Kaukaz i Persję oraz [zawłaszczenia] sowieckiej produkcji wojennej, gdyż tylko ukraiński chleb i rosyjskie surowce mogłyby pozwolić na przetrzymanie długiego oddechu przeciwnika. Niemiecka ofensywa na Egipt (Suez?) i jednocześnie przygotowywana wojna błyskawiczna przeciw Rosji (która swego czasu tak nieudolnie biła się z Finlandią…) – to była wielka chwila niemieckiej gry va banque.
{18},[19] Jednakże marsz sueski został zlikwidowany wraz z włoskim „imperium” i przewidziana na wiosnę ofensywa na Rosję została przez angielskie bitwy bałkańskie powstrzymana do lata. Żołnierz niemiecki spotkał się z „generałem zimą” za zamkniętymi murami Moskwy, Stalingradu i Rostowa. I jeszcze coś [niemiecki żołnierz] napotkał – w liczbie i sile przewyższającego go przeciwnika, który w ciągu dwóch lat miał możność dopasować się do warunków walki, które jego wróg zastosował w ofensywach w Polsce i [Europie] Zachodniej. W przeciwieństwie do wszystkich przewidywań Rosja pokazała wielką siłę oraz zwartą wewnętrzną jedność i gotowość ponoszenia ofiar.
I to był trzeci zawód Hitlera.
***
Nieoczekiwana kontrofensywa rosyjska, jaka stale teraz przesuwa linię frontu na zachód i przewyższa często oczekiwania neutralnych znawców rzeczy, podważyła legendę niezwyciężonej armii niemieckiej. Duża liczba katastrof powietrznych, ataków serca i jawnych dymisji niemieckich marszałków i generałów mówi wiele o „jednomyślności” w niemieckim kierownictwie wojennym. Od 1940 [roku] wszechpotężny Führer565zamienił się w proroka, a w skoszarowanym państwie zaczęły się objawiać symptomy niedostatku organizacyjnego oraz demobilizacja.
Jednakże w czasie, gdy kolejna wiosenna ofensywa niemiecka została postawiona pod znakiem zapytania, rzucona została ostatnia karta [państw] Osi – Japonia przystąpiła do wojny. Nieoczekiwany cios na Dalekim Wschodzie zniszczył siły morskie, które winny strzec posiadłości sprzymierzonych566. Zajęcie Singapuru otworzyło Japonii wyjście na Ocean Indyjski. Zagrożona została Australia, w niebezpieczeństwie [znalazła
