RRRR-MM-DD
Usuń formularz
  • Powrót

Prasa getta warszawskiego: ugrupowan...

Tytuł:Prasa getta warszawskiego: ugrupowania prawicowe

Sygnatura: AR tom 20

Autor: Marcin Urynowicz

Język: polski

Lokalizacja: Warszawa

Numer: 20

Opis: Niniejszy tom zawiera materiały prasowe powstałe zasadniczo w Warszawie w latach 1940–1943. Obejmuje: niewielkie pisemko „A kol in der midbar” o charakterze ściśle religijnym wydane przez Agudat Izrael; czasopisma syjonistyczne „HaMedina”, „Magen Dawid”, „Szwiw” i „Undzer Hofnung”; czasopisma asymilatorskie „Żagiew”, „Biuletyn Informacyjny – Żagiew” oraz „Komendant Główny Organizacji Żagiew. Odezwa”. Prezentowany materiał jest bardzo zróżnicowany pod względem tematycznym, językowym i proweniencyjnym (a także graficznym). Poszczególne czasopisma dzieli nie tylko język (żydowski, hebrajski, polski), ale też spojrzenie na otaczającą rzeczywistość: od interpretowania sytuacji w kategoriach wyłącznie religijnych, poprzez postrzeganie wszystkiego w kontekście idei syjonistycznej i przyszłego państwa żydowskiego, aż po koncentrowanie się na sprawach polskich i walce z wrogiem. Jedynym łącznikiem jest umowne umiejscowienie środowisk stojących za poszczególnymi tytułami po prawej stronie sceny politycznej. Jest to jednak prawica, którą dzieli wszystko, co dla każdej „normalnej” prawicy najważniejsze, czyli religia, narodowość i język.

Tom pełnej edycji ARG: 20

Słowa kluczowe: ugrupowania prawicowe

strona 41 z 360

Osobypokaż wszystkie

Miejscapokaż wszystkie

Pojęciapokaż wszystkie

Przypisypokaż wszystkie

Szukaj
Słownik
Szukaj w tym dokumencie

Transkrypt, strona 41


2 „A kol in der midbar” [nr 1?] [1]

04. 1940, 1941 lub 1942, Warszawa-getto. "רבדמ רעד ןיא לוק א" [„A kol in der midbar”, „Głos na pustyni”]. Czasopismo organizacji Agudat Israel [dwa numery]

[nr 1?] {1},[2]1D[o] s[ynów] I[zraela]

BILANS [ŚWIĘTA] PESACH

Wysiłek, jaki wkłada się w przygotowanie święta, jest niewiarygodnie wielki. Tygodniami dźwięczy w uszach to czcigodne wyrażenie: na święto, na święto, na święto. Wszystko poświęca się świętu. Przynieść ma ono bowiem najsłodszą przyjemność, najsilniejszą radość, najszlachetniejsze przeżycie. Tak budzą się przygotowania, wszystkie żydowskie siły; tak wydatnie angażują one całego człowieka, by przyjął wpływ święta.

Także w motywach modlitwy stale wspominany jest sens święta. Po tym wszystkim następuje isru-chag, specyficzny dźwięk [słowa], [które] dopełnia święto! Innymi słowy; rozmyśla nad całością, strzeże zdobytego kapitału. Znaczy to, że nie należy rozstawać się ze świętem. Nie żałować jego przeminięcia, lecz przyjąć je w swoje codzienne [zwykłe] życie.

Jakie jest jednak faktyczne znaczenie święta Pesach? Czy jest nim wolność? Czy naprawdę zobowiązani jesteśmy czuć się wolni w najcięższych czasach na wygnaniu[?] Poczucie wolności odnosi się właściwie także do ducha zniewolenia, dla którego po wyjściu z Egiptu nie powinno być w nas już miejsca. Jakże jednak my, Żydzi, możemy mieć w obecnym Pesach choćby poczucie wolności? O tym przecież [nawet] czasami [n]ie [mo]żna było myśleć. Ilu Żydów do ostatniego dnia przed świętem myślało tylko o tym, jak ten bieżący dzień przeżyć! Ilu Żydów przetrwać będzie musiało te całe święta z odrobiną brukwi lub marchwi! Ilu Żydów dławić się będzie łzami, wspominając swe życie sprzed roku! Ilu Żydów nie uświadczy kęsa, wypowiadając tradycyjny zwrot: każdy potrzebujący niech przyjdzie i je!2Ilu Żydów będzie błądzić po ścieżkach i drogach, po polach i lasach, ścigani jak dzikie zwierzęta. Co jeszcze można [dobrego] z takiego święta wziąć? Co może być tu treścią? Rabunek, gorzkie łzy, przygnębienie?

Tora jest wszak wieczna. Także w czasach obecnego święta Pesach możemy wiele [w niej] odnaleźć. Za przykład winno służyć Pesach obchodzone przez Żydów w czasach króla Jozjasza3. Jak opisano w księgach prorockich: {2},[3] c„Albowiem nie został uczyniony taki Pesach, jak ten, od czasów Sędziów4, którzy sądzili lud Izraela i (od