38 Prace plastyczne • Portrety [12]
Berl Pomeranc (1900–1942) — poeta piszący w języku hebrajskim. Związał się z Warszawą. Był członkiem ZLiDŻ. W twórczości podejmował tematykę osobistą oraz związaną z życiem codziennym małych miasteczek i stolicy. Zajmował się także tłumaczeniem z jidysz i polskiego na hebrajski. Pierwszy tomik, zatytułowany Bi sefatajim el ha–sela [Od brzegów do skały], wydał w roku 1935 w Warszawie; w 1939 ukazał się Chalon ba–jaar [Okno w lesie]. W Izraelu jego wiersze publikowano w piśmie „Giljonot” [„Kartki”]. Swój najdłuższy poemat Me–al ha–choma [Ponad murem] poświęcił pamięci ojca.
Przed wybuchem drugiej wojny światowej bezskutecznie ubiegał się w ambasadzie
brytyjskiej o wizę do Palestyny. Podczas okupacji ukrywał się wraz z grupą uciekinierów z Warszawy w lasach w okolicy Janowa Lubelskiego. Wszyscy zginęli rozstrzelani przez Niemców. Poemat, który pisał w czasie okupacji, zaginął. W 1966 r. w Izraelu opublikowano jego wiersze w tomie zatytułowanym Szirim [Pieśni].
Nota biograficzna na podstawie: Encyclopaedia Judaica, Jerozolima 1974, t. 13, s. 843–844.
