RRRR-MM-DD
Usuń formularz
  • Powrót

Rada Żydowska w Warszawie (1939-1943)

Tytuł:Rada Żydowska w Warszawie (1939-1943)

Sygnatura: AR tom 12

Autor: Marta Janczewska

Język: polski

Lokalizacja: Warszawa

Numer: 12

Opis: Materiał prezentowany w niniejszym tomie, w przeważającej części publikowany po raz pierwszy, dokumentuje pracę instytucji administrującej największym skupiskiem Żydów w okupowanej Europie. Publikacja obejmuje prawie wszystkie dokumenty związane z warszawskim Judenratem, które zachowały się w Konspiracyjnym Archiwum Getta Warszawy. Nie uwzględnione zostały jedynie pojedyncze pozycje publikowane już we wcześniejszych tomach serii Archiwum Ringelbluma. Tom podzielony jest na dwie zasadnicze części: do 22 lipca 1942 r. oraz po tej dacie. Moment rozpoczęcia tzw. wielkiej akcji likwidacyjnej stał się tragiczną cezurą nie tylko w życiu mieszkańców warszawskiego getta, ale także w historii instytucji Rady Żydowskiej. Część pierwsza dokumentuje więc walkę społeczności żydowskiej o przetrwanie, druga ilustruje okoliczności śmierci mieszkańców warszawskiego getta. Czytelnik znajdzie w niniejszym tomie m.in. bogatą korespondencję Rady ze zwierzchnimi instytucjami niemieckimi. Niezwykle ciekawą część publikacji stanowią też dokumenty wewnętrzne Rady - materiały różnych wydziałów i agend, w tym Służby Porządkowej (m.in. rozkazy dzienne Józefa Szeryńskiego, szefa policji żydowskiej).

Tom pełnej edycji ARG: 12

strona 111 z 858

Osobypokaż wszystkie

Miejscapokaż wszystkie

Pojęciapokaż wszystkie

Przypisypokaż wszystkie

Szukaj
Słownik
Szukaj w tym dokumencie

Transkrypt, strona 111


                                                                    Do Wiktora Nussa155
                                                                    Warszawa, ul. Grzybowska 36,
                                         za pośrednictwem przewodniczącego Rady Żydowskiej
                                                                     Warszawa


Dot.: Pańskie pismo z 1.11.1941 r.
Kwestia szrotu156 i starego żelaza na terenie żydowskiej dzielnicy mieszkaniowej157


W piśmie do fi rmy Georga Bindera158, jak też w moim poleceniu do przewodniczącego Rady Żydowskiej odnośnie materiałów budowlanych z żelaza i innych metali, zgromadzonych w wyniku prac wyburzeniowych, dokładnie wskazuję, jak należy w tej kwestii postępować159.
Obie placówki mogą Panu udzielić informacji w tym względzie.


                                                                            z p.
                                                                            podp[isał]: podpis – nieczytelne
Dz. 5387
27 XI 1941



155 Wiktor Nuss – przedsiębiorca i kolaborant, po tzw. akcji lipcowej stworzył szop dla ok. 300 osób, zbierających surowce wtórne (zob. S. Ernest, op. cit., s. 261), zastrzelony przez Franza Konrada jesienią 1942 r. (zob. AŻIH, sygn. 301/4996, Relacja J. Saloniego).
156 W oryg.: Schrott (niem.) – dosł. „odcięty kawałek”, złom.
157 Niemcy, eliminując stopniowo Żydów z życia gospodarczego, pozostawili im niszę w postaci zbiórki surowców wtórnych. Zbiórkę złomu żelaznego formalnie kontrolował Wydział Przemysłowo-Handlowy RŻ, w praktyce jednak monopol spoczywał w rękach fi rm niemieckich, cieszących się poparciem władz, np. Georga Bindera (zob. następny przyp.). Więcej na ten temat zob. [J. Winkler], Getto walczy z niewolą gospodarczą, w: Getto warszawskie. Życie codzienne.
158 Georg Binder – firma niemiecka: Georg Binder. Maszyny-Motory-Urządzenia Przemysłowe. Kupno-Sprzedaż, centrala – ul. Marszałkowska 130, magazyny i warsztaty – ul. Przyokopowa. Firma uzyskała status „zakładu A” (ważny dla przemysłu wojennego). Miała koncesję na zbiórkę złomu na terenie getta warszawskiego. Jej protektorem był Auerswald. Firma pod pretekstem zbiórki złomu wyłudzała od przedsiębiorców żydowskich sprawne maszyny. Zob. ibidem, s. 341; APW, Komisarz, sygn. 26, s. 25.
159 Podanie Nussa nie zachowało się, nie wiadomo zatem, w jakiej sprawie zwracał się do Auerswalda.