dożywić dziennie 120 000 osób, umożliwione przez zarządzenie Komisarza
i dostawy odpowiedniej ilości produktów przez władze. Sprawozdanie podkreśla
marną jakość posiłków w kuchniach i stwierdza, że akcja kuchen nie była w stanie
rozwiązać problemu głodu [3] w Dzielnicy, co było widoczne z danych o śmiertelności, a nadto, że problem ten, możliwy do rozwiązania jedynie przez lepsze aprowizowanie ludności żyd[owskiej] artykułami kontyngentowymi, nie znalazł żadnego rozwiązania lecz przeciwnie, w styczniu 1942 r. nastąpiło zmniejszenie racji chlebowej o ½ kg, przy powiększeniu racji chlebowych dla pracujących. Sprawozdanie podkreśla przy tym upośledzenie ludności żyd[owskiej] pod względem aprowizacyjnym. Sprawozdanie wywodzi, że wskutek głodu zaczęło się nielegalne opuszczanie Dzielnicy żyd[owskiej] i przechodzenie na stronę aryjską w poszukiwaniu środków żywności. Tak więc w maju 1941 Policja Polska doprowadziła do Dzielnicy żyd[owskiej] 823 Żydów, przytrzymanych po stronie aryjskiej, a w następnych miesiącach liczba tych osób stale rosła. Sprawozdanie wspomina, że rozporządzenie Gen[eralnego] Gub[ernatora] z 15 października 1941 o karze śmierci za opuszczenie Dzielnicy żyd[owskiej] wpływało pod tym względem jedynie hamująco. Drugim skutkiem głodu była ogromna liczba zmarłych na ulicach (w marcu 1942 – jeszcze 290 zmarłych, mimo iż zima była na ukończeniu).
W dalszym ciągu sprawozdanie wskazuje na fatalne skutki niedostatecznego
zaopatrzenia Dzielnicy Żyd[owskiej] w paliwo (zamarzanie ludzi, znaczne
pogorszenie warunków sanitarnych Dzielnicy) i wyciąga wniosek ogólny, że
powyższe problemy zrodziły nowe zadania w zakresie opieki społecznej i spraw
porządkowych, które wydawały się nie do sprostania ze względu na niedostateczne środki finansowe Rady Żyd[owskiej]. Było się zdanym wyłącznie na te środki i na dochody z akcji społecznych (miesiąc dziecka213 wrzesień – październik 1941, „pomoc zimowa”214 itp.). Wyniki tych akcji umożliwiały rozszerzenie pomocy społecznej, zwłaszcza w odniesieniu do sierot i opuszczonych dzieci. Tworzono domy dziecięce i azyle dla żebrzących na ulicach dzieci. Ponadto zorganizowano dożywianie najuboższych (sprawozdanie podaje cyfry: 310 000 porcji chleba, ok. 300 000 porcji kawy, ponad 68 000 bezpłatnych obiadów, prawie 7000 paczek żywnościowych).
W następnym punkcie sprawozdanie omawia niestałość granic Dzielnicy
i związaną z tym akcję przesiedleńczą. Do września 1941 zmiany dotyczyły
poszczególnych domów lub bloków domów. We wrześniu nastąpiło wyłączenie
jednej strony ul. Siennej, a następne zarządzenia dotyczyły odcinków południowego i północnego krańców Dzielnicy (w październiku i grudniu 1941)215. cJednocześnie
213 Miesiąc dziecka – zbiórka charytatywna na rzecz placówek opieki nad dziećmi, prowadzona przez CENTOS dwukrotnie: w sierpniu 1940 i we wrześniu–październiku 1941 r.
214 Akcja charytatywna organizowana przez RŻ i organizacje społeczne. Zob. dok. 97.
215 Zob. dok. 20 i 26 (pismo nr 1) oraz dok. 21, 22, 69, 70, 71.
