RRRR-MM-DD
Usuń formularz

Rada Żydowska w Warszawie (1939-1943)

strona 43 z 858

Osobypokaż wszystkie

Miejscapokaż wszystkie

Pojęciapokaż wszystkie

Przypisypokaż wszystkie

Szukaj
Słownik
Szukaj w tym dokumencie

Transkrypt, strona 43


Część I. Rada Żydowska do 22 lipca 1942 r. [2] 3


Po 07.1940, b.m. Zbiór dokumentów (okólników) niemieckich władz okupacyjnych
GG dotyczących przymusu pracy dla ludności żydowskiej (fragmenty)


[1]3

                                                                                                                      Odpis


[Do] kierownika Wydziału Pracy przy Szefi e Dystryktu4
i panów Kierowników Urzędów Pracy w obrębie Generalnej Guberni5


W spr[awie]: „powołania” do pracy (Arbeitseinsatz) ludności żydowskiej


Na mocy porozumienia zawartego z Wyższym Dowódcą SS i Policji w sztabie
generalnego gubernatora i za jego zezwoleniem, zlecono obecnie wykonanie rozporządzenia o wprowadzeniu przymusu pracy dla ludności żydowskiej w Generalnej Guberni z dnia 26 października 1939 r. (Dz. rozp. GGP I, str. 6)6 Wydziałowi Pracy w Gen[eralnej] Gub[erni] i podległym mu placówkom; należy im przekazać ujęcie i kierowanie siłą roboczą żydowskiej ludności, zatrudnionej nie tylko drogą dobrowolnego pośrednictwa pracy, lecz także przez zastosowanie przepisów o przymusie pracy.
Wobec wzrastającego niedoboru siły roboczej w Generalnej Guberni, którego
przyczyn należy szukać przede wszystkim w wysyłce licznych polskich robotników
do Rzeszy, oraz w tym, że brak (w GG) Polaków, którzy znajdują się w niewoli
niemieckiej, staje się palącą koniecznością wykorzystanie żydowskiej siły roboczej
w Generalnej Guberni. Zwłaszcza że w odróżnieniu od Żydów z Rzeszy, wśród tych Żydów, podlegających przymusowi pracy, znajdują się dobrzy fachowcy i rzemieślnicy. Policyjne zadanie ujęcia podlegających przymusowi pracy Żydów-mężczyzn w Generalnej Guberni w wieku od lat 12 do 60, opierające się na II postanowieniu wykonawczym z dnia 12 grudnia 1939 r. (Dz. ro[z]p. GGP I, s. 246)7 zostało zasadniczo wykonane; tak zwana „Kartoteka Żydowska” („Judenkartei”) została sporządzona8. Tę kartotekę, wraz z przynależnymi do niej sprzętami i całym materiałem,



3 Numeracja odnosi się do kolejnych pism, nie zaś numerów stron dokumentu.
4 Był nim Kurt Hoffmann, zarazem kierownik niemieckiego Urzędu Pracy (Arbeitsamtu) w Warszawie, zastrzelony przez Armię Krajową 9 kwietnia 1943 r.
5 Jest to okólnik Wydziału Pracy rządu GG do wszystkich wydziałów i urzędów pracy w dystryktach w sprawie pracy przymusowej ludności żydowskiej z 5 lipca 1940 r. Fragment opublikowano w: Eksterminacja Żydów na ziemiach polskich w okresie okupacji hitlerowskiej. Zbiór dokumentów, wybór i oprac. T. Berenstein, A. Eisenbach, A. Rutkowski, Warszawa 1957, s. 212–214.
6 Zob. pismo nr 2 w tym dok.
7 Zob. pismo nr 4 w tym dok.
8 O rejestracji Żydów, podlegających przymusowi pracy, zob. dok. 99.