Przy systemie robotników płatnych Rada Żydowska jest zdecydowana utrzymać
w mocy zasadę powszechności obowiązku świadczeń na rzecz Batalionu
Pracy. Utrzymanie tej zasady umożliwi Radzie uzyskanie od zamożniejszej części
ludności funduszów w formie danin i opłat na rzecz Batalionu Pracy, poza
tym mniej zamożna ludność dostarczy kontyngentu ludzi do pracy za ustalonym
wynagrodzeniem.
Nie wiemy, czy część wynagrodzenia, poniesiona przez Władze, będzie wypłacana
przez poszczególne instytucje zatrudniające robotników, czy też przez jakąś
centralną instancję. W każdym razie jesteśmy zdania, że dla sprawnego funkcjonowania całego aparatu, sumy te winny być wypłacane Gminie, która z kolei będzie wypłacała robotnikom całkowite ich wynagrodzenie.
Batalion Pracy posiada już obecnie zorganizowany aparat zarówno w dziale
robotników płatnych, jak i w dziale pociągania ludności żydowskiej do świadczeń
przymusowych.
Wprowadzenie zasady wynagradzania robotników aparat ten tylko usprawni
i ułatwi kontrolę. Poszczególne placówki, dla których liczba zatrudnionych robotników była dotychczas często obojętna, i które nie zawsze umożliwiały Batalionowi Pracy kontrolę, będą obecnie same zainteresowane w tym, by kontrolę [27] tę usprawnić. Zasada wynagradzania robotników doprowadzi też do zmniejszenia zapotrzebowania, gdyż z jednej strony robotnicy wynagradzani będą bardziej wydajnie pracować, z drugiej zaś poszczególne placówki nie będą żądały większej ilości robotników, niż ich istotnie potrzeba. Częste bowiem są wypadki, że żąda się podwójnej ilości robotników w stosunku do faktycznego zapotrzebowania.
Jak w każdym wypadku, gdy mowa jest o Batalionie Pracy, uważamy za
konieczne i na tym miejscu podkreślić, że najlepiej pomyślana organizacja dostarczania robotników-Żydów nie wytrzyma próby życia, dopóki trwać będzie dowolne pociąganie Żydów z ulic i mieszkań do prac przymusowych. Zdarzają się codziennie wielokrotnie wypadki, że Żydzi wykazujący się dowodami sumiennego wykonywania obowiązków względem Batalionu Pracy, są zatrzymywani na ulicy, wyciągani z mieszkań i warsztatów pracy i pociągani do pracy przymusowej795. Ten stan rzeczy wywołuje w masach żydowskich wątpliwość co do celowości istnienia Batalionu Pracy i wykonywania względem tej organizacji wymaganych przez Gminę obowiązków. Pierwszym więc i podstawowym warunkiem umożliwienia pewnej i trwałej organizacji Batalionu Pracy oraz zapewnienia tej instytucji uzyskania od społeczeństwa żydowskiego niezbędnych zasobów pieniężnych i kontyngentu robotników jest natychmiastowe zaprzestanie „łapania” Żydów do prac z ulic i mieszkań.
795 W przeddzień złożenia memoriału został złapany do pracy sam Czerniaków. W notatce z 27 kwietnia 1940 r. zanotował: „Rano pieszo do Gminy. Złapany do robót przez żołnierza z Żydem na platformie na ul. Żórawiej” [Żurawiej], zob. Adama Czerniakowa dziennik..., s. 107.
