RRRR-MM-DD
Usuń formularz
  • Powrót

Rada Żydowska w Warszawie (1939-1943)

Tytuł:Rada Żydowska w Warszawie (1939-1943)

Sygnatura: AR tom 12

Autor: Marta Janczewska

Język: polski

Lokalizacja: Warszawa

Numer: 12

Opis: Materiał prezentowany w niniejszym tomie, w przeważającej części publikowany po raz pierwszy, dokumentuje pracę instytucji administrującej największym skupiskiem Żydów w okupowanej Europie. Publikacja obejmuje prawie wszystkie dokumenty związane z warszawskim Judenratem, które zachowały się w Konspiracyjnym Archiwum Getta Warszawy. Nie uwzględnione zostały jedynie pojedyncze pozycje publikowane już we wcześniejszych tomach serii Archiwum Ringelbluma. Tom podzielony jest na dwie zasadnicze części: do 22 lipca 1942 r. oraz po tej dacie. Moment rozpoczęcia tzw. wielkiej akcji likwidacyjnej stał się tragiczną cezurą nie tylko w życiu mieszkańców warszawskiego getta, ale także w historii instytucji Rady Żydowskiej. Część pierwsza dokumentuje więc walkę społeczności żydowskiej o przetrwanie, druga ilustruje okoliczności śmierci mieszkańców warszawskiego getta. Czytelnik znajdzie w niniejszym tomie m.in. bogatą korespondencję Rady ze zwierzchnimi instytucjami niemieckimi. Niezwykle ciekawą część publikacji stanowią też dokumenty wewnętrzne Rady - materiały różnych wydziałów i agend, w tym Służby Porządkowej (m.in. rozkazy dzienne Józefa Szeryńskiego, szefa policji żydowskiej).

Tom pełnej edycji ARG: 12

strona 53 z 858

Osobypokaż wszystkie

Miejscapokaż wszystkie

Pojęciapokaż wszystkie

Przypisypokaż wszystkie

Szukaj
Słownik
Szukaj w tym dokumencie

Transkrypt, strona 53


Część I. Rada Żydowska do 22 lipca 1942 r. [3] 13


5) Domagam się od Pana, aby każdy przypadek a[...]a włącz[ania się] albo
wręcz napaści natychmiast – także a[...]a
6) Ponadto nakazuję Panu, aby wszystkie a[...]a za każdym razem na ciężkie
kar[y] a[...]a
7) Upoważniam Pana do przedstawiania tego p[isma] a[...]a, które bezpośredni[
o] a[...]a pojawiają się.
8) Upoważniam Pana do a[...]a z tego a[...]a do pańskiej uświadamiającej pracy
a[...]a.
                                                                                           Poświadczone:
                                                                                           /–/ Peemöller23
                                                                                    Wyższy inspektor rząd[owy]


ARG I 220 (Ring. I/285)
Opis: odpis, mps, j. niem., pol., 198x255, 155x130 mm, poważne uszkodzenia i ubytki tekstu, k. 14, s. 14.
Dok. 1 w pol. i niem. wersji językowej. Edycja na podstawie tekstu niem., uzup. na podstawie tekstu
pol., znacznie zniszczonego.
Dok. 2, 3 i 4 edycja na podstawie: Prawo Generalnego Gubernatorstwa w układzie rzeczowym z objaśnieniami
i szczegółowym skorowidzem, wyd. A. Weh, wyd. 2 i 3, Krakau 1941, rozporządzenie A 425,
A 426, A 427.



1941, GG (Warszawa). Blankiet „Karty rozpoznawczej »J« dla Żydów”24. Druk
przeznaczony dla getta warszawskiego


ARG II 26 (Ring. II/294)
Opis: oryg., druk, j. niem., j. pol., 97x142 mm, k. 3, s. 6.
Druk: T. Berenstein, Materiały i dokumenty z drugiej części podziemnego Archiwum Getta Warszawskiego,
tzw. Archiwum Ringelbluma II, „Biuletyn ŻIH” 1969, nr 71/72, s. 138–139.



23 Otto Peemöller – urzędnik miejskiego Urzędu Pracy.
24 Karta rozpoznawcza (niem. Kennkarte; spolszczona forma: kenkarta) została wprowadzona w GG w drugiej połowie 1941 r. W sierpniu 1941 r. NKW zapowiadał rychłe wydanie nowo obowiązujących dowodów tożsamości: „Polacy otrzymają karty szare, mniejszości niebieskie, a Żydzi i Cyganie żółte. Karty żydowskie będą zaopatrzone w nadrukowaną literę »J« (Jude), cygańskie »C«, spośród mniejszości przewidziano specjalne rodzaje dla Ukraińców »U«, Górali »G«, Białorusinów »B«, Rosjan »R«, Gruzinów »G«. Ogólne opracowanie przydziału i rozdanie kart rozpoznawczych na terenie Warszawy spoczywa w ręku starosty miejskiego”. Zob. NKW, z 27 sierpnia 1941 r.; cyt. za: W. Bartoszewski, 1859 dni Warszawy, Kraków 1974, s. 221. Rozdawanie kart Żydom miało miejsce od marca 1942 r.