RRRR-MM-DD
Usuń formularz
  • Powrót

Rada Żydowska w Warszawie (1939-1943)

Tytuł:Rada Żydowska w Warszawie (1939-1943)

Sygnatura: AR tom 12

Autor: Marta Janczewska

Język: polski

Lokalizacja: Warszawa

Numer: 12

Opis: Materiał prezentowany w niniejszym tomie, w przeważającej części publikowany po raz pierwszy, dokumentuje pracę instytucji administrującej największym skupiskiem Żydów w okupowanej Europie. Publikacja obejmuje prawie wszystkie dokumenty związane z warszawskim Judenratem, które zachowały się w Konspiracyjnym Archiwum Getta Warszawy. Nie uwzględnione zostały jedynie pojedyncze pozycje publikowane już we wcześniejszych tomach serii Archiwum Ringelbluma. Tom podzielony jest na dwie zasadnicze części: do 22 lipca 1942 r. oraz po tej dacie. Moment rozpoczęcia tzw. wielkiej akcji likwidacyjnej stał się tragiczną cezurą nie tylko w życiu mieszkańców warszawskiego getta, ale także w historii instytucji Rady Żydowskiej. Część pierwsza dokumentuje więc walkę społeczności żydowskiej o przetrwanie, druga ilustruje okoliczności śmierci mieszkańców warszawskiego getta. Czytelnik znajdzie w niniejszym tomie m.in. bogatą korespondencję Rady ze zwierzchnimi instytucjami niemieckimi. Niezwykle ciekawą część publikacji stanowią też dokumenty wewnętrzne Rady - materiały różnych wydziałów i agend, w tym Służby Porządkowej (m.in. rozkazy dzienne Józefa Szeryńskiego, szefa policji żydowskiej).

Tom pełnej edycji ARG: 12

strona 72 z 858

Osobypokaż wszystkie

Miejscapokaż wszystkie

Pojęciapokaż wszystkie

Przypisypokaż wszystkie

Szukaj
Słownik
Szukaj w tym dokumencie

Transkrypt, strona 72


    wymi przez granicę dzielnicy żydowskiej dozwolony jest jedynie za zezwoleniem
Transferstelle, Warszawa, ul. Królewska 2379.
    2. Zezwolenie zostaje wystawione na wniosek w postaci przepustki towarowej.
    3. Kto przywozi towary do dzielnicy żydowskiej, względnie wywozi je z dzielnicy
żydowskiej, albo usiłuje to zrobić nie posiadając na to zezwolenia, podlega karze grzywny do 1000 złotych z zamianą w razie nieściągalności na karę aresztu do 3 miesięcy.
    4. Oprócz tej kary może być zarządzona konfi skata transportowanego towaru
za potajemny handel lub za pomoc w potajemnym handlu. Ponadto, o ile zostanie stwierdzone nierozważne dostarczenie pojazdu, zostanie on bez względu na stan własności zabezpieczony i skonfiskowany.
    5. Zarządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.


Rozporządzenie o dzielnicy żydowskiej w Warszawie z dn. 19.04.[19]41 r.
(Dz. rozp. GG, s. 211).


Na podstawie § 5, ust. 1 Dekretu Führera i Kanclerza Rzeszy Niemieckiej
z dnia 12 października [7] 1939 (Dz. U. Rzeszy Niem. I, s. 2077) rozporządzam:
Komisarz dla dzielnicy żydowskiej


                                                              § 1
    1. Szefa Okręgu w Warszawie upoważnia się w ramach wydanych przez rząd
Generalnego Gubernatorstwa wskazówek do wydania zarządzeń i wytycznych
wymaganych do uporządkowania dzielnicy żydowskiej w Warszawie.
    2. Ustanawia on komisarza dla dzielnicy żydowskiej w Warszawie80.
    3. Komisarz dla dzielnicy żydowskiej w Warszawie posługuje się celem wykonania swoich zadań
    1/ Placówką Transferu (Transferstelle) Warszawa (§ 3),
    2/ przewodniczącym rady żydowskiej w Warszawie (§ 5).



79 W praktyce pośrednictwo Transferstelle było często omijane. Takie możliwości miały np. polskie firmy pozostałe na terenie getta po jego zamknięciu (ponad 100 zakładów), przedsiębiorstwa pracujące na zlecenie Wehrmachtu, które miały przepustki wprost z Urzędu Szefa Dystryktu oraz liczne fi rmy prywatne, które szmuglowały towar nielegalnie. Zob. Przewodnik, s. 424.
80 Urząd komisarza dla dzielnicy żydowskiej powstał w miejsce rozwiązanego w marcu 1941 r. Wydziału Przesiedleń (Umsiedlung). Miał być instytucją analogiczną do nadzoru niemieckiego nad polskim Zarządem Miejskim. Formalnie Heinz Auerswald objął swój urząd 15 maja 1941 r. (data rozporządzenia wykonawczego w tej sprawie), zob. następny dokument w załączniku. Zmiany w strukturze urzędowej związane były z nową koncepcją ekonomicznego wykorzystania
getta. Zob. przyp. do dok. 31.