skim getcie komitety działały w ponad 1100 domach. Od maja 1940 r. zostały zjednoczone w Sekcji Pracy Społecznej i stały się podstawowym ogniwem ŻSS-Komisji Koordynacyjnej.
Kuchnie ludowe – kuchnie organizowane i subwencjonowane przez żydowskie organizacje opiekuńcze. Pierwsze powstały już we wrześniu 1939 r. Choć ich sieć szybko się rozwijała, nie były w stanie zaradzić zwiększającemu się odsetkowi głodujących. Były w całości subwencjonowane przez ŻSS-Komisję Koordynacyjną (istniejące obok nich kuchnie samowystarczalne i subwencjonowane częściowo finansowały się same). Wydawały mieszkańcom tanie lub zupełnie darmowe
zupy.
Meldunkowa karta pracy (Meldekarte für Juden) – dokument potwierdzający zatrudnienie jej posiadacza, z miejscem na stemple zakładów pracy, miał także wpisany oficjalny numer grupy zawodowej posiadacza (a więc potwierdzał jego przydatność dla Rzeszy). Z powodu obowiązującego przymusu pracy stał się dla Żydów najważniejszym dokumentem.
Obrona Przeciwlotnicza (OPL) – obrona budynków w miastach w czasie nalotów niemieckich we wrześniu 1939 r., angażowali się w nią ochotniczo cywilni mieszkańcy.
ORT (Organizacja Rozwoju Twórczości Przemysłowej, Rzemieślniczej i Rolniczej wśród Ludności Żydowskiej w Polsce) – organizacja stawiająca sobie za cel popieranie i rozwój wykwalifikowanego rzemiosła i rolnictwa wśród Żydów. Powstała w Rosji w 1880 r.
Placówka – miejsce pracy Żydów zatrudnionych przymusowo poza terenem getta.
Punkt – potoczna nazwa schroniska dla uchodźców i przesiedleńców. W momencie największego napływu uchodźców i przesiedleńców do getta warszawskiego, wiosną 1941 r., w getcie funkcjonowało 165 punktów
i mieszkało w nich ok. 17 tys. osób. Z braku innych pomieszczeń punkty tworzono
w domach modlitwy, kinach lub mieszkaniach prywatnych. Były one nieustanne przeludnione, panowały w nich katastrofalne warunki sanitarne i bardzo wysoka śmiertelność.
Rada Żydowska (Judenrat) – organ administracji społeczności żydowskiej wprowadzony przez Niemców na początku okupacji. Do jego obowiązków należał nadzór nad wypełnianiem rozporządzeń niemieckich na terenie getta, w tym dostarczanie robotników do prac przymusowych. Rady Żydowskie odpowiedzialne były też za zapewnienie porządku w getcie, pomoc społeczną, szkolnictwo i opiekę zdrowotną. W Warszawie swoje zadania Rada Żydowska wypełniała za pomocą bardzo rozbudowanej administracji, podlegała jej też Żydowska Służba Porządkowa. Dla wielu mieszkańców getta Judenrat był symbolem niemieckiej okupacji, w jego skład wchodzili jednak też działacze, którzy w ramach ograniczeń
hitlerowskich starali się prowadzić jak najefektywniejszą politykę społeczną.
Schutzpolizei (Policja Prewencyjna, Schupo) – formacja policyjna działająca w większych miastach. Wchodziła w skład Policji Porządkowej (Orpo).
Selbstschutz – organizacja paramilitarna złożona z etnicznych Niemców zamieszkujących tereny polskie znajdujące się w czasie wojny pod okupacją.
Seuchensperrgebiet, Sperrgebiet (niem. teren zagrożony epidemią) – obszar wyznaczony przez Niemców w marcu 1940 r. na terenie najgęściej zasiedlonym przez warszawskich Żydów, oznakowany został tablicami ostrzegawczymi. Niemcy nakazali wybudowanie wokół niego murów (na koszt Judenratu). W dużej części pokrywał się z terenem późniejszego getta.
