RRRR-MM-DD
Usuń formularz

Rada Żydowska w Warszawie (1939-1943)

strona 84 z 858

Osobypokaż wszystkie

Miejscapokaż wszystkie

Pojęciapokaż wszystkie

Przypisypokaż wszystkie

Szukaj
Słownik
Szukaj w tym dokumencie

Transkrypt, strona 84


Po 4.08.1941, Warszawa-getto. RŻ w Warszawie, Korespondencja dotycząca
domów znajdujących się w pobliżu więzienia „Pawiak” (31.07–4.08.1941 r.). Pismo
z 31.07.1941 r. gestapo do RŻ nakazujące zamknięcie i zaklejenie okien w domach
od strony więzienia, nie wolno korzystać z balkonów. Trzy pisma (3.08 i 4.08.1941)
przewodniczącego Wydziału Prawnego RŻ do Referatu Techniczno-Budowlanego
Wydziału Gospodarczego oraz do kierownictwa SP, zawierają: listę domów objętą
wspomnianym zarządzeniem (ul. Dzielna 21, 23, 25, 27, 29; ul. Pawia 19, 26, 28,
30, 32, 34) i informację o wprowadzeniu go w życie


[1]
                                                                                                           Odpis


                                                                                Warszawa, dn. 31 lipca 1941 r.
Komendant Policji Bezpieczeństwa i S[łużby] B[ezpieczeństwa]
w dystrykcie Warszawa
III/II D/ Gef[än]g[ni]s K[omman]do98
Dz. nr 46
                                                                                 Do Rady Żydowskiej
                                                                                 w Warszawie


Ponownie wskazuje się na to, że należy z tamtej strony poczynić starania,
aby mieszkańcy domów, mających widok na budynek więzienia przy ul. Dzielnej,
Pawiej99 itd., nie mieli możliwości spoglądania do środka tego budynku. Oznacza
to m.in., że
    1/ wszystkie istotne w tej sprawie drzwi i okna mają pozostać zamknięte,
    2/ zakazane jest w związku z tym także wychodzenie na balkony,
    3/ wskazane okna itp. mają być zatem zaklejone papierem albo czymś podobnym.



98 Gefängnis Kommando (niem.) – oddział więzienny.
99 Pawiak – więzienie śledcze w Warszawie (nazwa od jednej z bram wjazdowych od ul. Pawiej), od marca 1940 r. więzienie gestapo i największe więzienie polityczne na terenie okupowanej Polski. Szacuje się, że w latach 1939–1944 przez Pawiak przeszło ok. 100 tys. więźniów. Budynek więzienia znajdował się w centralnej części getta. Przejeżdżająca karetka więzienna (przewoziła więźniów na przesłuchania do siedziby gestapo w al. Szucha lub na egzekucje) budziła grozę
w jego mieszkańcach. Tuż przed tzw. akcją lipcową w 1942 r. na Pawiaku osadzono internowanych Żydów-obywateli obcych państw. Zob. M. Berg, op. cit., s. 173 n. Zob. też relacje na temat Pawiaka Henryki Łazowert, Dziewięć miesięcy na Pawiaku, oraz Michała Suryca, Wspomnienia z Pawiaka, w: Getto warszawskie. Życie codzienne, s. 477–489.