RRRR-MM-DD
Usuń formularz

Rada Żydowska w Warszawie (1939-1943)

strona 94 z 858

Osobypokaż wszystkie

Miejscapokaż wszystkie

Pojęciapokaż wszystkie

Przypisypokaż wszystkie

Szukaj
Słownik
Szukaj w tym dokumencie

Transkrypt, strona 94


zobowiązana przekazywać wszystkie leki do sprzedaży w aptekach żydowskiej
dzielnicy mieszkaniowej116.
                                                                                        w zastępstwie
                                                                                      /–/ Dr W. Sydow
Nr dz. 4274, 1.9.[19]41
RL


[2]


                                                  Do117
                                                  Komisarza dla żydowskiej dzielnicy mieszkaniowej
                                                  w Warszawie
                                                  Pałac Brühla


Dot. Sprawa księcia Radziwiłła dot. dziedziczenia [majątku]118
Odnosi się do: Pańskie pismo z 13 października 1941 i 12 listopada 1941119
Pro/Mo nr akt: K–1043/41 syg[n]. nr K–1300


W odniesieniu do wymienionego wyżej pisma jestem zmuszony zwrócić Panu
w załączniku pismo skierowane do adwokata Litauera120. Wynika to stąd, że wyżej wymieniony nie fi guruje w kartotece urzędu meldunkowego121 przy przewodniczącym Rady Żydowskiej w Warszawie, zaś poszukiwania jego osoby nie przyniosły żadnego efektu.


1 załącznik


                                                                  Przewodniczący Rady Żydowskiej
                                                                  w Warszawie
Nr dz. 4858 i 5210
MR



116 Sprzedaż lekarstw w getcie podlegała Wydziałowi Aptek RŻ, który odpowiadał za dystrybucję medykamentów do punktów sprzedaży. Koncesję na zakup lekarstw po „aryjskiej stronie” mieli gettowi możnowładcy: Kohn i Heller.
117 Z boku czerwonym ołówkiem: K/5210 Og.
118 Zob. pismo nr 12 w tym dok.
119 Zob. pisma nr 2a, 12 i 22 w tym dok.
120 Chodzi prawdopodobnie o Jana Jakuba Litauera (1873–1949) – adwokata, sędziego i teoretyka prawa. W II Rzeczypospolitej współtworzył zręby polskiego prawodawstwa. W 1939 r. aresztowany przez Niemców, ale z uwagi na stan zdrowia zwolniono go w 1940 r. Do końca wojny ukrywał się. Po wojnie wykładowca Uniwersytetu Łódzkiego i sędzia Sądu Najwyższego.
121 Tj. w Referacie Meldunkowym Wydziału Ewidencji Ludności Żydowskiej.