RRRR-MM-DD
Usuń formularz
  • Powrót

Getto warszawskie, cz. II

Tytuł:Getto warszawskie, cz. II

Sygnatura: AR tom 34

Autor: Tadeusz Epsztein

Język: polski

Lokalizacja: Warszawa

Numer: 34

Opis: Niniejszy tom zawiera bardzo zróżnicowane − zarówno tematycznie, jak i formalnie − dokumenty ukazujące złożoną rzeczywistość getta warszawskiego. Duża część materiałów dotyczy spraw ekonomicznych. Są to opracowania problemowe odnoszące się do żydowskiego życia gospodarczego, analizy sytuacji żydowskiego rzemiosła, działalności żydowskich zakładów produkcyjnych oraz zmian, jakie w tych dziedzinach przyniosły wojna i okupacja, zestawienia statystyczne dotyczące struktury zawodowej i liczby osób wysyłanych do obozów pracy, handlu i szmuglu, eksportu artykułów wytwarzanych w getcie, wahań cenowych, podatków i innych obowiązkowych opłat itp.. Inne dokumenty ukazują życie społeczno-polityczne (np. Protokoły z zebrań Komitetów Domowych, ogłoszenia, apele do mieszkańców, sprawozdania z działalności partii politycznych, organizacji podziemnych, odezwy, obwieszczenia, wezwania do walki, wojskowe instrukcje szkoleniowe). W tomie znalazły się również materiały związane z działalnością żydowskiej Służby Porządkowej oraz Żydowskiego Pogotowia Ratunkowego. Tomy 33 i 34, publikowane pod ogólnym tytułem Getto warszawskie (cz. I i II), zostały pomyślane jako pewna całość – obejmują bowiem dokumenty odnoszące się do różnych aspektów codziennego funkcjonowania getta warszawskiego. Dokumenty te zostały podzielone na następujące rozdziały: cz. I (t. 33): Obrazy getta, Wychowanie i edukacja, Życie religijne, Uchodźcy i przesiedleńcy, Walka z tyfusem, Listy, Prześladowanie i Zagłada, cz. II (t. 34): Statystyka, Gospodarka, Szopy, Praca przymusowa, Komitety Domowe, Organizacje polityczne i społeczne, konspiracja, Żydowska Służba Porządkowa, „Trzynastka”.

strona 131 z 696

Osobypokaż wszystkie

Miejscapokaż wszystkie

Pojęciapokaż wszystkie

Przypisypokaż wszystkie

Szukaj
Słownik
Szukaj w tym dokumencie

Transkrypt, strona 131


108 Gospodarka [19]

że Żydom nie wolno płacić więcej niż 500 złotych. Sam baurat poradził co zrobić, aby otrzymać pieniądze, omijając to zarządzenie. Urzędnik ten bardzo pomógł przedsiębiorcom żydowskim i wszystkie sprawy pozałatwiał bez łapówek. Bardzo pomógł [też] Hanousek. Nawet tam gdzie drugi groził, on interweniował i załatwiał po przyjacielsku. Wszystko to robił bezinteresownie i całkiem oficjalnie. W ogóle dopóki Żydzi mogli piastować urzędy, dopóty wszystkie sprawy były załatwiane pozytywnie. Krótki czas potem po prostu zlikwidowano składy żydowskie i zabrano wszystkie materiały. Pieniądze za towar wypłacało Treuhändstelle181po cenach oficjalnych. Część składów pomagała sobie, zachowując jeszcze po kilka metrów. Kiedy przychodzili urzędnicy z Bauamtu rekwirować towar, przekupywano ich, płacąc miesięczną pensję i pewną sumę od każdego metra sześciennego. Była to opłata bardzo skrupulatnie inkasowana przez owych urzędników. Rozumie się, że podatek jeszcze bardziej podnosił ceny drewna. Nawet Hanousek nauczył się brać pieniądze za sprawy, które wcześniej załatwiał oficjalnie. Wszystko to zrobili volksdeutsche i polscy urzędnicy z Bauamtu. W końcu odebrano całe drewno z żydowskich składów, w ten sposób, że podczas zamykania getta znajdowało się kilka b[…]b poza Berlem Gliksonem na Siennej 64182na nazwisko Szumana, komisarza Stocka i Meidego183.

[tłum. z j. żyd. Magdalena Siek]

ARG I 618 (Ring. I/65)

Opis: odpis (2 egz.), rkps (MS*), ołówek, j. żyd., 145x207 mm, k. 4, s. 4. Na marginesie znak (atrament): trzy kropki ułożone w kształcie trójkąta (∆). Edycja na podstawie pierwszego egz., k. 2, s. 2.

ARG I 633 (Ring. I/509)

Opis: odpis (2 egz.), rkps (MS*), ołówek, j. żyd., 145x208 mm, drobne uszkodzenia i ubytki tekstu, k. 2, s. 2.

Na marginesie znak (atrament): trzy kropki ułożone w kształcie trójkąta (∆). Edycja na podstawie pierwszego egz., k. 1, s. 1.

19.

b.d., Warszawa-getto. N.N., Opracowanie pt. "גנוטעבראַסיוא עפאַפ־ךאַד" [„Produkcja papy dachowej”]. Znaczenie Żydów w produkcji papy w Polsce przed wojną i zmiana sytuacji podczas okupacji

[1] Produkcja papy dachowej

Poza Poznaniem i Pomorzem największe fabryki w tej branży w Polsce, zarówno pod względem obrotów, jak i wyposażenia technicznego, należały do Żydów. Dzięki