RRRR-MM-DD
Usuń formularz
  • Powrót

Getto warszawskie, cz. II

Tytuł:Getto warszawskie, cz. II

Sygnatura: AR tom 34

Autor: Tadeusz Epsztein

Język: polski

Lokalizacja: Warszawa

Numer: 34

Opis: Niniejszy tom zawiera bardzo zróżnicowane − zarówno tematycznie, jak i formalnie − dokumenty ukazujące złożoną rzeczywistość getta warszawskiego. Duża część materiałów dotyczy spraw ekonomicznych. Są to opracowania problemowe odnoszące się do żydowskiego życia gospodarczego, analizy sytuacji żydowskiego rzemiosła, działalności żydowskich zakładów produkcyjnych oraz zmian, jakie w tych dziedzinach przyniosły wojna i okupacja, zestawienia statystyczne dotyczące struktury zawodowej i liczby osób wysyłanych do obozów pracy, handlu i szmuglu, eksportu artykułów wytwarzanych w getcie, wahań cenowych, podatków i innych obowiązkowych opłat itp.. Inne dokumenty ukazują życie społeczno-polityczne (np. Protokoły z zebrań Komitetów Domowych, ogłoszenia, apele do mieszkańców, sprawozdania z działalności partii politycznych, organizacji podziemnych, odezwy, obwieszczenia, wezwania do walki, wojskowe instrukcje szkoleniowe). W tomie znalazły się również materiały związane z działalnością żydowskiej Służby Porządkowej oraz Żydowskiego Pogotowia Ratunkowego. Tomy 33 i 34, publikowane pod ogólnym tytułem Getto warszawskie (cz. I i II), zostały pomyślane jako pewna całość – obejmują bowiem dokumenty odnoszące się do różnych aspektów codziennego funkcjonowania getta warszawskiego. Dokumenty te zostały podzielone na następujące rozdziały: cz. I (t. 33): Obrazy getta, Wychowanie i edukacja, Życie religijne, Uchodźcy i przesiedleńcy, Walka z tyfusem, Listy, Prześladowanie i Zagłada, cz. II (t. 34): Statystyka, Gospodarka, Szopy, Praca przymusowa, Komitety Domowe, Organizacje polityczne i społeczne, konspiracja, Żydowska Służba Porządkowa, „Trzynastka”.

strona 27 z 696

Osobypokaż wszystkie

Miejscapokaż wszystkie

Pojęciapokaż wszystkie

Przypisypokaż wszystkie

Szukaj
Słownik
Szukaj w tym dokumencie

Transkrypt, strona 27


4 Statystyka [1]

[3] Zawodowo-czynni i bierni wśród ludności żydowskiej

[Rok]

Żydzi ogółem

W tym czynni

[Rok]

Żydzi ogółem

l. abs.

%

1921/1

193[1]/2 1941/3

309 442

351 445

404 300

112 649

150 874

33 762

36,4

42,9 [8,3]

Na 1 osobę czynną przypada biernych

1921 1931 1941

2,7 osób

2,3 osób

13,0 osób

Zawodowo-czynni i bierni wśród ludności żydowskiej

W rezultacie zachodzących stale wśród Żydów procesów laboryzacji, odsetek zawodowo-czynnych wśród ludności żydowskiej wzrósł w dziesięcioleciu 1921–1931 z 36,4% na 42,9%. Ogólne szacunki wskazują, że do 1939 r. odsetek ten wzrósł jeszcze bardziej, dochodząc do 46%.

W rezultacie wojny ludność żydowska utraciła swoje dotychczasowe źródła zarobkowania, ludność zaś napływowa nie miała w ogóle żadnych możliwości zarobkowania. W chwili obecnej tylko 35–40 000 osób jest zawodowo-czynnych, reszta ludności wyprzedaje się lub jest skazana w zupełności na opiekę społeczną. Przy obecnej bowiem skali zarobków i drożyźnie, 1 osoba zawodowo-czynna nie może utrzymać 13 osób zawodowo-biernych.

[4] Struktura społeczna zawodowo-czynnych

[Branża]

Samodzielni

Pracownicy

Razem

Przemysł Handel Instytucje Inne zawody

Służba domowa

3 558

6 157

–

9 264

–

3 600

1 625

9 100

201

257

7 158

7 782

9 100

9 465

257

Ogółem

18 979

14 783

33 762

Struktura społeczna zawodowo-czynnych

Z ogólnej liczby zawodowo-czynnych Żydów, blisko 15 000, to jest 45%, stanowią pracownicy najemni, zaś 19 000, to jest 55% – właściciele.

Jeśli o pracowników chodzi, to około 70% (przeszło 9000) stanowią pracownicy instytucji o ustalonej skali zarobków, niewykazujących zmian w okresie wojny. Z pozostałych kategorii pracowników 12% zatrudnionych jest w małych zakładach handlowych (na 5567 zakładów przypada ogółem tylko 1625 pracowników), pozostali w drobnych zakładach rzemieślniczych (na 3148 zakładów przypada 3600 pracowników, to jest przeciętnie 1 pracownik na 1 zakład!!!).