6 Statystyka [1]
Tablica powyższa daje nam obraz postępów wymierania ludności żydowskiej w Warszawie. Cyfry wskazują na to, jaki odsetek tej ludności może wymrzeć w ciągu roku, gdyby śmiertelność w danym miesiącu utrzymała się na przeciąg [s] całego roku.
Ponieważ od maja 1941 [r.], a więc przez 5 miesięcy, umieralność ta nie spada poniżej 100%–10%12, z przerażeniem można przyjąć, że biorąc pod uwagę spodziewany wzrost umieralności w nadchodzącej zimie – okres maj 1941–maj 1942 może przynieść wymarcie co najmniej 10% całej ludności dzielnicy żydowskiej. Byłoby to zjawisko wielokroć tragiczniejsze niż klęski głodowe w Chinach13lub w Indiach.
[7] Tablica
Umieralność wśród Żydów warszawskich z uwzględnieniem umieralności dzieci
Styczeń 1941 – 100
Miesiąc | [Rok] | Wszystkie wypadki (wskaźniki) | Dzieci (do lat 15) | |
Miesiąc | [Rok] | Wszystkie wypadki (wskaźniki) | l. abs. | wskaźniki |
Styczeń Luty Marzec Kwiecień Maj Czerwiec Lipiec Sierpień Wrzesień | 1941 1941 1941 1941 1941 1941 1941 1941 1941 | 100,0 113,8 179,0 229,5 424,3 477,6 618,9 619,3 506,1 | 94 58 129 146 174 355 640 719 442 | 100,0 61,7 137,2 155,3 185,1 377,6 680,5 764,8 470,2 |
Charakterystycznym i znamiennym objawem sytuacji masy ludności żydowskiej w Warszawie jest rozwój umieralności wśród dzieci. Tempo wzrostu zgonów jest tutaj w pierwszych miesiącach [1941 r.] o wiele niższe niż wśród ogółu ludności – oznacza to, że rodzice czynią wszystko dla dziecka, by je uchronić od śmierci głodowej. Również i opieka społeczna jest na tym polu specjalnie czynna.
Jednakowoż, wraz z rosnącym nasileniem [się] głodu w dzielnicy żydowskiej pomoc rodzicielska i społeczna okazuje się bezsilna.
