16 Statystyka [1]
Z tablicy powyższej wynika, że na skutek nieskuteczności pomocy społecznej, a przede wszystkim odżywiania ludności dzielnicy żydowskiej, śmiertelność powoduje szybkie wyludnienie się domów, zbliżające się do 4% miesięcznie. Jednocześnie jako główna przyczyna zgonów występuje głód. Charakterystyczne są odpowiedzi na ankietę w szeregu domów, a mianowicie: „wszystkie zgony z głodu”.
[22] Tablica
Obiady wydane w stosunku do zgłoszeń w domach objętych ankietą
Miesiąc | [Rok] | Obiady wydane | Zgłoszenia | % |
Maj Czerwiec Lipiec | 1941 1941 1941 | 1 836 1 786 2 182 | 5 552 5 562 8 056 | 33,0 31,9 27,1 |
Z tablicy powyższej wynika, że tylko około 30% zapotrzebowania na obiady mogło być pokryte, mimo rozszerzonej od czerwca akcji 100 000 obiadów.
Wniosek ostateczny jest następujący:
Około 65% ludności dzielnicy żydowskiej potrzebuje pomocy przynajmniej w formie obiadów, jednakowoż tylko niespełna 30% ludności potrzebującej z obiadów tych korzysta.
65% ludności dzielnicy żydowskiej to około 273 000 osób
30% otrzymujących obiady to około 82 000 osób. Ludność, której zapotrzebowanie nie jest pokryte [to] 191 000 osób.
[23] Tablica
Zapotrzebowanie minimalne i dostawa artykułów niekontyngentowych na jednego mieszkańca dzielnicy
żydowskiej (wartość artykułów w groszach wg cen przedwojennych)
Kartofle i warzywa | Kasza i groch | Mięso, tł[uszcze] i ryby | Pozost[ałe] artyk[uły] | Razem | |
Zaopatrz[enie] minimal[ne] Dostawa: 1. Luty 2. Marzec 3. Kwiecień 4. Maj 5. Czerwiec 6. Lipiec 8. Wrzesień 7. Sierpień | 460 0,8 1,2 2,0 7,8 11,8 11,0 18,8 35,6 | 140 - 5,5 51,4 1,1 23,5 | 215 – 2,4 17,5 8,6 4,2 5,0 3,1 2,4 | 650 – 25,0 1,2 12,2 72,8 75,2 37,3 82,4 | 1 465 0,8 28,6 20,7 28,6 94,3 142,6 60,3 143,9 |
