558 Organizacje polityczne i społeczne, konspiracja [89]
Dziś w 28. [roku] niestrudzonej walki o wyzwolenie narodu żydowskiego. Ruchowi naszemu w Erec posyłamy nasze gorące wyznanie wiary. Mimo czarnej rzeczywistości, mimo murów getta, mimo gnijącego społeczeństwa. Poprzez krwawe pole Europy. Gdy inni w człowieka zwątpili. My w człowieka i ziemię wierzymy.
cMy w czło [wiek a]c1321
[10/4] Święta dnia powszedniego.
Różne bywają dni, okresy i chwile: dni powszechne i dni świąteczne. Różne bywają święta. W sześć [dni] stworzył Bóg świat, a dzień siódmy był dniem odpoczynku. I dlatego – głosi Biblia – Żydzi pracują sześć dni, a dnia siódmego – odpoczywają. Szabat to święto odpoczynku. W tym dniu nie wolno żadnych wykonywać czynności, żadnej pracy, lecz tylko odpoczywać i pogrążać się w czytaniu Tory. W sobotę – głosi legenda
– wkracza w człowieka neszama jetera1322– wyższa dusza. Istotnie, kto znał tradycyjne życie żydowskie, doskonale rozumiał znaczenie owej „dodatkowej duszy”. Przez cały tydzień zaharowany, zajęty, zmęczony, nerwowy, w sobotę spokojny, majestatyczny, dobroduszny, dziecinny niemal. Oto typ dawnego Żyda. Istnieją święta wspomnieniowe. Kiedyś w tym to dniu zdarzył się cud lub nieszczęście, zwycięstwo lub klęska, urodziny lub śmierć. [11/4a] I dla uczczenia i uwiecznienia w pamięci owego dnia – święcimy go. Istnieje i trzeci rodzaj świąt – święta, które dla nas najdonioślejsze znaczenie mają. Są nimi dni pracy, wysiłek i zdobywanie. Dzień, w którym kibuce Merchawia1323, Tel-Amal1324, Betama Hid wyruszył[y] na osiedlenie, na zdobywanie ziemi, był dla nich bodajże największym świętem, jakie kiedykolwiek przeżyli. Dzień, w którym kibuce te zebrały pierwsze swe plony, był również wielkim świętem, był świętem [i] jest każdy dzień wydzierania naturze jej odłogiem leżącej ziemi, świętem jest każdy szary dzień pracy i wysiłku. Nasi dziadkowie świętowali dzień odpoczynku, my świętujemy każdy dzień pracy. Lecz innym jakościowo jest nasze święto i dzień powszedni. Cechą charakterystyczną święta jest wprowadzenie elementu świadomości do życia i poczynań. Przez cały tydzień ów zaharowany Żyd żyje instynktem, gnany jest biczem losu. Dopiero [12/5] dzień soboty jest dniem cheszbon ha-nefesz1325, rachunkiem sumienia i świadomego zastanowienia się nad poczynaniami całego tygodnia. Nasz dzień powszechny to synteza owego instynktowego działania dnia powszedniego i świadomego zdania sobie sprawy z dnia świątecznego. Nasza droga wymaga bezwzględnie istnienia tych dwóch elementów: instynktu i świadomości. Samym instynktownym działaniem człowiek nie będzie robić tego, co należy czynić. Albowiem nasz człowiek i nasze działanie idzie wbrew i na przekór instynktom, które w istocie swej najczęściej są egoistyczne. Lecz i samą tylko świadomością również nie zrobi się tego, co należy robić, gdyż idea
