Materiały Racheli Auerbach [1] 79
nik w postulacie doskonałej metody diagnostycznej i maksimum wiedzy psychognostycznej) nastąpiłoby ujęcie całkowite w drodze [83] analogizacji tej zawartości psych[icznej] interindywidualnej, orzekamy o idealnym znaczeniu psych[icznej] postawy danego człowieka, że stanowi ono całkowicie zgodny odpowiednik jego zawartości psych[icznej] interindywidualnej. Różne stwierdzenia, które poczyniliśmy powyżej co do zawartości psych[icznej] interindywidualnej, możemy zatem obecnie zastosować do idealnego znaczenia psych[icznego]. Ponieważ zaś odpowiednikiem faktycznej supozycji osoby II jest realne znaczenie psych[icznej] postawy zewn[ętrznej] osoby I, możemy tu zamiast o stosunku supozycji do interindywidualnej zawartości psych[icznej] osoby I mówić o stosunku idealnego do realnego znaczenia psych[icznej] postawy zewn[ętrznej] osoby I, zamiast o ujmowaniu coraz większej ilości warstw modyfikacyjnych, można dla ilustracji mówić o przenikaniu płytszych lub głębszych warstw znaczeniowych zamiast o niezgodności idealnego i realnego znaczenia psych[icznego] postawy zewn[ętrznej]. Takie przedstawienie dotyczących terminów okaże się pożytecznym dla określenia form „maski”173.
Do znaczenia psych[icznego] idealnego zatem poszczególne znaczenia realne zbliżają lub oddalają się. Jedna osoba II może ująć w postawie zewn[ętrznej] jako wyrazie więcej, a inne mniej znaczenia psych[icznego], obie zaś zgodnie z jej idealnym znaczeniem psych[icznym], jeszcze inna zaś może w swym rozpoznaniu wyrazu stanąć w zupełnej niezgodności z idealnym znaczeniem psych[icznym]. Poszczególne warstwy znaczeniowe postawy zewn[ętrznej] są niejako współczynnikami przedmiotowymi różnych stopni wnikliwości aktu poznawczego osoby II.
§ 19. Niezgodność zawartości psych[icznej] z wyjawem a wyrazem.
Wyniki poprzednich dwóch paragrafów powtórzymy obecnie i ujmiemy je schematycznie.
1. Wynikiem analizy stosunku zawartości psych[icznej] do postawy zewn[ętrznej] jako wyjawu było, że wyjaw jako całość z zawartością psych[iczną] jako całością niezgodny być nie może. Możliwe tu jest tylko pewne przesunięcie znaczenia poszczególnych elementów w strukturze [84] całości po jednej i po drugiej stronie, wskutek czego zanika przyporządkowanie bezpośrednie co do tych elementów, tak że odpowiedniki elementów odgrywających pierwszorzędną rolę w strukturze zawartości psych[icznej] w wyjawie mogą się znajdować na planie dalszym. Systematyka tak przesuniętych w swym znaczeniu strukturalnym elementów zawartości psych[icznej] jest niezupełna i wyjaw taki nazywamy wskutek tego
