84 [1] Materiały Racheli Auerbach
a supozycją osoby II, mówić obrazowo o stopniach grubości „maski”. Ten stopień grubości „maski” wobec danej osoby II zależy od wystąpienia silniejszego lub słabszego jednego lub więcej jej warunków. I tak otrzymujemy „maski” „cieńsze” – „bardziej przejrzyste” i „grubsze” – „nieprzenikalne”. Najcieńszą „maskę” widzi na „twarzy” danej osoby ten, który posiadając maksimum zdolności, aktualnego nastawienia uwagi i wiedzy psychognostycznej, zdołał ująć maksymalną ilość modyfikacji interindywidualnych zawartości psychicz[nej] tej osoby: najcieńszą „maskę” nosi ten, który zdołał największą ilość swych modyfikacji symptomów cielesnych uzgodnić z interindywidualnym systemem znaków cielesnych, czyli uzyskał maksimum uzgodnienia wyjawu z wyrazem.
Po dostarczeniu przez badanie szczegółowe psychologii równościowej ściślejszych danych co do czynników przyczynowych poszczególnych niezgodności między podczłonami stosunku przyporządkowania wyrazowego, można będzie z każdego warunku „maski” wyprowadzić szereg jej form. I tak z warunku pierwszego można by np. z dającego się ustalić zahamowania funkcji wyjawotwórczych wyprowadzić „słabość wyrazu”, ze sztucznego konstruowania form wyjawowych naśladowanie i udawanie, projekcję przystosowawczą176itd. Wyprowadzenie tych różnych form stanowić dopiero będzie właściwe zastosowanie uzyskanego przez [90] nas sformułowania i pewnego rozwiązania zagadnienia „maski”.
§ 22. Schemat „maski” i jego znaczenie dla psychognostyki.
I tak uzyskaliśmy w końcu sformułowanie pojęciowe zjawiska „maski”. Poprzez wyróżnienie dwu funkcji postawy zewn[ętrznej] doszliśmy stopniowo do ustalenia zakresu i warunków występowania tego zjawiska. Warunki „maski” ujawniły się nam na tle sformułowanego przez nas stosunku przyporządkowania wyjawowego do pewnego ustosunkowania którego podczłonów te warunki dają się sprowadzić. Ze schematu przyporządkowania wyjawowego możemy też obecnie wyprowadzić schematy różnych zależnych od poszczególnego warunku rodzajów „maski”.
