RRRR-MM-DD
Usuń formularz
  • Powrót

Spuścizny

Tytuł:Spuścizny

Sygnatura: AR tom 7

Autor: Katarzyna Person

Język: polski

Lokalizacja: Warszawa

Numer: 7

Opis: Spuścizny zawarte w tomie to materiały przekazane do Podziemnego Archiwum Getta Warszawskiego przez najbliższych współpracowników Emanuela Ringelbluma: Rachelę Auerbach, Hersza Wassera, Eliasza Gutkowskiego i Menachema Mendla Kona. Zdeponowane przez nich listy, zaświadczenia i fragmenty notatek ukazują nam kluczowych członków „Oneg Szabat” nie tylko jako obserwatorów i kronikarzy Zagłady, ale też jako jej ofiary. Zaproszenie na koncert, świadectwo odwszenia, list do rodziców – pozwalają nam poprzez losy jednostek dotrzeć do codzienności intelektualistów żydowskich w getcie warszawskim. Dokumenty zgromadzone w tym tomie są świadectwem roli, jaką współpracownicy Archiwum odegrali zarówno w historii, jak też w życiu getta warszawskiego. Pokazują, że zgodnie z postulatem Emanuela Ringelbluma, nie tylko spisywali historię, ale też ją współtworzyli.

Tom pełnej edycji ARG: 7

strona 369 z 464

Osobypokaż wszystkie

Miejscapokaż wszystkie

Pojęciapokaż wszystkie

Przypisypokaż wszystkie

Szukaj
Słownik
Szukaj w tym dokumencie

Transkrypt, strona 369


346 [40] Materiały Hersza Wassera


40.

1.06.1942. N.N., List do Hersza Wassera (brak zakończenia)


[1] Drogi Hersz! Kartkę a[...]a dziś
otrzymałem. Serdecznie dziękuję. Nie wiem, czy otrzymałeś moje dwie
kartki pisane dzień po dniu. Pierwszą na ten adres, a drugą (po
otrzymaniu 100 zł) na Twój.

Gdybyś mógł sobie wyobrazić, jakie znaczenie ma dla mnie list od a[...]a b[...]b to pisałbyś częściej.

Do aa[...]aa Twoją nie a[...]a przy aa[...]aa jestem jednak zazdrosny bo aa[...]aa jedzie b[...]b a[...]a i
może się chociaż wygadać, co też daje trochę ulgi. Ja kręcę się jak
przeklęty ponieważ nie mam z kim zamienić słowa. Te kilka bliskich osób
jest tak przybitych, że bardzo trudno [ich] poznać. I nie ma w tym nic
dziwnego po takich przeżyciach. Ogarnia przerażenie, kiedy się [to]
wspomina. A jak wygląda przyszłość?...

Mimo to jestem pełen wiary i nadziei, chociaż chory i złamany. Sam się dziwię, jak ja mogę, patrząc w oczy śmierci głodowej, posiadać tyle wiary. Nie inaczej jak tylko siłą inercji się trzymam.

[2]
O sytuacji ogólnej i o mojej, osobistej, pisałem już do mojego szwagra i
bardzo dobrze, że Ty te listy częściowo czytałeś. Wierz mi, że jeszcze
nie wszystko napisałem. Zdaję sobie bowiem sprawę, że aa[...]aa b[...]b macie też trudności i po co dosypywać soli.

Na
początku, kiedy mogłem jeszcze coś więcej dostawać za posłaną setkę,
podkreślałem, że ma to dla mnie bardziej moralne niż materialne
znaczenie, bo poza tym ja a[...]a jakoś a[...]a włożyć coś a[...]a do ust
aa[...]aa robię aa[...]aa wykonać[?] a[...]a otrzymać aa[...]aa b[...]b
ja nie do a[...]a, ale po prostu coś b[...]b do jedzenia. a[...]a w żaden sposób b[...]b siebie nie a[...]a uwagę na ten głód.

Od czasu ostatniego listu do mojego szwagra wszystko zrobiło się tańsze [?] o 30–40% a[...]a i można już szybciej coś otrzymać, ale aa[...]aa wołu za grosz, jeśli nie ma tego grosza.

Myślę, że jeszcze będzie taniej. Pieniądze zaczynają nabywać wartości i każdy a[...]a odgrywa rolę. Ale pomimo wszystko jeszcze drożyzna większa niż u Was.


[tłum. Sara Arm]

ARG I 1487 (Ring. I/598/4).
Opis: oryg.[?], rkps, atrament, j. żyd., 145x207 mm, liczne drobne uszkodzenia i ubytki tekstu, k. 1, s. 2.