Materiały Racheli Auerbach [1] 15
Cechy psychiczne i fizyczne.
W osobnym paragrafie wymienionego dzieła pt. „Symptomatologia”, analizuje Stern szczegółowo zajmującą nas w niniejszym rozdziale kwestię, ujętą przez niego jako kwestia regularnego związku między niedającymi się wprost spostrzegać cechami psychicznymi a dostępnymi wprost cechami fizycznymi, będącymi symptomami tych pierwszych.
„Cechę fizyczną γ uchodzącą za znak cechy psychicznej ψ nazywamy «symptomem»29 (…). Symptomem może się jednak stać nie każda cecha fizyczna, lecz tylko ta, która dostępna jest poznaniu badającego. Dotyczy to więc tylko tych cech, które w jakikolwiek sposób występują na zewnątrz, czyli stają się objawami zewnętrznymi, jak to: kształty cielesne, gesty, bicie serca, czyny, dzieła, sposoby, reagowanie itd.”30
Symptomy heterogeniczne.
Zgodnie z charakterem podręcznika metodycznego swego dzieła, poświęca Stern większą część wywodów dotyczącego ustępu warunkom możliwie bezbłędnego odcyfrowania symptomów, ustanawiając cały szereg pojęć i zasad dotyczących „wartości symptomatycznej” cech fizycznych. Dla nas najważniejszym jest jego rozróżnienie symptomatyki heterogenicznej i homogenicznej. Mówiąc o odszukiwaniu łańcucha prowadzącego od symptomu jako członu końcowego do cechy psychicznej jako członu początkowego, celem zrozumienia zjawiska zachodzącego między tymi dwoma rodzajami cech31, analizując ten związek na przykładzie stosunku charakteru do kształtu pisma lub cechy intelektualnej i wypełnienia pewnego testu oraz rozważając w dalszym ciągu różne przykłady, oświadcza jednak Stern, że jedynym związkiem, jaki tu można przyjąć między cechą psychiczną a fizyczną jest „kontiguitas”, czyli stosunek wspólnoty czasowo-miejscowej, w wystąpieniu obu. Symptomy, polegające wyłącznie na tym stosunku, nazywa heterogenicznymi (heterogeniczny = różnorodny).
[18] „Jakikolwiek kompleks przedstawień, który przeżywam wewnętrznie – powiada on w tym miejscu – nie posiada żadnego podobieństwa z dźwiękami, które
