Materiały Racheli Auerbach [1] 47
3. niezgodność między zmiennymi elementami jestestwa a stosunkowo starszymi elementami wyjawu122.
Jako główne przyczyny niezgodności między jestestwem a wyjawem podaje Ichheiser:
1. różne oddziaływanie tych samych czynników na jestestwo i wyjaw,
2. ograniczoną plastyczność ludzkiego ciała w porównaniu z plastycznością „duszy”.
Jako przyczyny niezgodności między wyjawem a tyźnią podaje:
2) różną wartość poszczególnego symptomu w ramach różnych konstytucji indywidualnych, czyli wieloznaczność symptomu w zakresie wyjawu cielesnego,
3) typizujące ujmowanie konstytucji wyjawowych osoby I przez drugą na podstawie niewystarczającej ilości symptomów (Przesąd aperceptywny).
Na podstawie wywodów Ichheisera możemy wysnuć odpowiedź negatywną na naszą kwestię możności adekwatnego poznania zawartości psych[icznej] osoby pierwszej przez drugą, na podstawie wyjawu osoby I. Można by u niego niejako wyróżnić stopnie poznawalności123– poznanie adekwatne jest jednak niemożliwe z powodu nieuniknionej antynomii między indywiduum a społeczeństwem.
Ujmując wywody Ichheisera z jego swoistego punktu wyjścia, to jest bez sztucznego po części przymierzania jego wyników do naszego postawienia kwestii, należy jednak również zwrócić uwagę na cały szereg nieścisłości i niedociągnięć, występujących także w ramach jego własnego ujmowania sprawy. Wedle jego własnego sformułowania zadania rozprawy, chodziło mu o fenomenologiczną analizę zwrotnego oddziaływania świadomości wyjawu na rozwój osobowości, czyli wyjawu i tyźni na jestestwo, ze szczególnym uwzględnieniem konfliktów wynikających z niezgodności między jestestwem a wyjawem i tyźnią124.
Przeprowadzając swą analizę, wyróżnił on szereg warstw wyjawowych, które to wyróżnienie nie jest jednak u niego dostatecznie umotywowane, ani też oparte na jakiejś przyjętej przezeń zasadzie podziału, z której wynikałoby taka a taka ilość tych warstw. Autor omawia trzy warstwy: cielesną, społeczną i anachroniczną. [50] Pomiędzy poszczególnymi warstwami nie ma uszeregowania ani odpowiedniego ustosunkowania. Zapomniał np. autor wskazać na to, że społeczny wyjaw jest w znacznej mierze z cielesnym identyczny. Zawód np. rasa, naród, klasa, rodzina „rzeźbi” wszak zarówno statyczne, jak i dynamiczne formy wyjawowe, tj. mimiczne i pantomimiczne ruchy oraz ich residua na powierzchni ciała. Traktowana zaś przez niego jako trzecia warstwa wyjawowa złożona z residua postaw zewn[ętrznych], które będąc niegdyś zgodne z zawartością psych[iczną], utraciły następnie aktualność, znowu może być rozłożona na ele-
