98 Uchodźcy i przesiedleńcy [13]
Kiedy ów mąż mocarny poruszył ludy i zapalił świat, przybiegła mu na pomoc mała wesz. Mała w rozmiarze, a tak wielka w swej grozie. Ramię przy ramieniu idąc ów od frontu, ona od tyłu, atakuje. Tam gdzie proch i amunicja nie działają, mała wesz godnie reprezentuje swojego pobratymca. Wesz stała się hasłem politycznym
[4] aa[...]aa
Zewsząd aa[...]aa
Żydów. Z Góry [Kalwarii]10 aa[...]aa
Warek11, Białobrzegi aa[...]aa
i innych. Mężczyźni, ko[biety,] [dzieci], chorzy i kaleki. W Grójcu12 w niedzielę o godz. a[...]a po poł]łudniu nagle odezwała się trąbka, [na jej] odgłos nadbiegłym ludziom oznaj[miono, że] dnia następnego o godz. 6–ej z ra[na] Żydzi bez różnicy płci i wieku ma[ją] opuścić miasto. Nazajutrz zebrali się z tłumokami, w które każdy wpakował, co mógł unieść i wyruszyli. Koleją — etapem przybyli do Warszawy. Głodni, zziębnięci, zmaltretowaniu. Jechali grupami po paręset osób. W ścisku i natłoku jedno dziecko uduszono.
Tak samo gdzie indziej. Dniem i nocą wozami, autobusami, koleją jadą do nas Żydzi z miast, miasteczek i wsi polskich. Za nimi dom wysiłkiem i trudem lat całych pracy zbudowany — przed nimi głód, nędza, bezrobocie.
[5] aa[...]aa
czekam aa[...]aa
aa[...]aa
Po drodze aa[...]aa
poszli do aa[...]aa
największa. aa[...]aa
ku olbrzymiej aa[...]aa
cienie. Wyciągają aa[...]aa
Rozdzieliliśmy tutaj aa[...]aa
Tragiczny jest ten obchód. Ilość strawy, którą możemy dać nie zaspokaja głodu, przeciwnie rozdrażnia.
Za nami ciągnie korowód. Ludzie proszą o jeszcze trochę zupy.
Niestety musimy dzielić pomiędzy wszystkich. Nie mamy tyle, żeby ich nasycić, dajemy by chociaż przetrzymali.
Z głodu i wyczerpania ludzie zapadają na zdrowiu. Jeśli u kogoś pokazuje się temperatura, wysyła go się do szpitala, jako chorego na tyfus plamisty. Dla reszty to jeszcze 3 tyg[odnie] pobytu w kwarantannie.
