Uchodźcy i przesiedleńcy [13] 101
na małe dzieci aa[...]aa
— „Ludzie, czego od aa[...]aa
dzieci tak stra[sznie] aa[...]aa
Nie odpowiadamy, że też mamy aa[...]aa
pracujemy od południa poprzedniego [dnia] a tu już świt niedługo; jesteśmy zmęczeni i już obojętni. Płacz staje się silniejszy. Uspakajamy. Nic nie pomaga. Krzyczymy. Cichnie trochę, by po chwili na nowo powstać.
Łkanie: „My do was nie mamy pretensji, my wiemy, żeście tutaj dla nas przyszli”. I znów słowa żalu: „My nie jesteśmy winn[i]! Czemu nas męczą?!”
Mówimy: „Ludzie! Tu nikt nie jest winny! Tu czasy są winne!”.
Nad ranem alarm. To nowa partia ludzi. Już wykąpani — z kąpieliska na ul. Spokojnej13. Także wysiedleńcy z Grójca.
[12] aa[...]aa
im aa[...]aa
drogę. aa[...]aa
nie aa[...]aa
uchodźców, aa[...]aa
[do]bytek. aa[...]aa
ulicach ludzie aa[...]aa
z tłumokiem aa[...]aa
Czuwamy dniem i nocą.
Izolanci
Wydział przesiedleńczy zajmuje pierwsze piętro gmachu dawnej szkoły powszechnej. Na drugim i trzecim piętrze porozmieszczani są Żydzi izolowani, ponieważ w domu, w którym mieszkają, zaszedł wypadek tyfusu plamistego. Zazwyczaj ludzie tacy przebywają tutaj 3 tygodnie i jeśli w międzyczasie nikt nie zachoruje, wracają do domów. Gorzej, gdy zachodzi wypadek choroby. Wtedy nieszczęśnikom przedłuża się pobyt o dalsze 3 tygodnie.
[13] aa[...]aa
czuwa aa[...]aa
rodziny aa[...]aa
i zakaz aa[...]aa
powoduje, że aa[...]aa
sobie niczego aa[...]aa
